Zonder kleinen geen groten
Harde werkers verdienen beter
Apetrots en glunderend van
vreugde stond hij daar. De oude, rimpelige werknemer van het bedrijf, hij ging
met pensioen. Op zijn
gezicht waren nog de sporen te zien van het harde bestaan dat hij heeft gehad.
Nooit heeft hij tijdens zijn lange loopbaan geklaagd, steeds heeft hij zijn werk
met volle overgave gedaan. Met zijn hamertje en vijltje heeft hij de meest
fantastische producten voor zijn baas gemaakt. Steeds
waren zijn superieuren gelukkig met zijn prestaties. Niet dat ze dat aan hem
lieten merken. Nee, je moet werknemers niet te veel complimenteren, ze zouden
wel eens om opslag kunnen gaan vragen.
Nu stond hij daar dan. De kantine
van het bedrijf was speciaal voor hem met slingers versierd. Op het met pallets
gebouwde podium stond een katheder, want de directeur zou zelf ook komen. Zijn
collega's namen alvast een slokje, want de drank was die dag gratis. Een
beetje onwennig en vergezeld van zijn echtgenote, lachte hij naar de jongens
waarmee hij jarenlang zo prettig had samengewerkt. Ssst. klonk het door de
kantine, de directeur kwam binnen. De
man betrad het podium en keek de zaal in, aha, daar zat zijn scheidende
werknemer. Nadat de directeur nog snel even op het briefje had gelezen wat de
man's naam was, begon hij een lang verhaal.
Uiteraard werd eerst verteld hoe
geweldig de werknemer altijd had gewerkt. Daarna volgde een uitgebreid verslag
van de toekomst verwachtingen voor dit geweldige bedrijf. Toen
de man was uitgesproken klonk een hard applaus, want hij had het zo mooi gezegd.
De werknemer, die blijkens het zojuist vertelde verhaal, enorm aan het succes
van het bedrijf had bijgedragen, kreeg een echt gouden vulpen. Trots toonde de
ontvanger het prachtige cadeau aan zijn collega's. Nadat
de directeur het teken had gegeven, barstte het feest in de kantine los. De
gehuldigde, want zo kun je hem wel noemen, wilde de directeur nog bedanken, maar
deze was reeds door de zijdeur vertrokken. Tja,
de zaken gaan door.
Nog een paar jaar heeft de man zijn vijltje en hamertje kunnen gebruiken, om
speelgoed voor zijn kleinkinderen te maken. Toen
stond een handjevol mensen rouwend om zijn graf, het was zo'n fijne vent. Nee de
directeur was er niet, die had het veel te druk. Toch zal ook voor de directeur
eens de tijd komen. Natuurlijk
niet in de kantine, nee zeg. Als hij er mee moet stoppen gaat dat op een manier
die past bij heren van niveau. Ook een toespraak, dat wel, maar dan met veel
moeilijke woorden die de werkelijke betekenis van een gebeurtenis moeten
verdoezelen.
Veel belangrijke zakenvrinden (in
die wereld ontbreekt de e) komen hun zegje doen. De gouden vulpen is vervangen
door een gouden handdruk, want je moet als directielid toch ook best wat
inleveren. Hij maakt
dan geen speelgoed voor kleinkinderen, nee, hij koopt het. Want nooit heeft hij
een vijltje of een hamertje vastgehouden, daar had hij personeel voor.
Maar zonder hamertjes en vijltjes
zou er geen product de fabriek ooit hebben verlaten. Zonder de kleine man zal er
nooit een 'grootte' zijn!
Maar het bosje fresia `s op het
graf van de 'kleine man' is er met meer eerbied neergelegd dan de pompeuze
laurenskrans namens de vereniging van aandeelhouders.