Zeempjes in het kruis

Was me dat wat! Henk Kroes riep verleden week alle schaatsers op om zaterdag mee te doen aan een toertochtje door Fryslân. Ogenblikkelijk riep ik mijn vrouw. Jo, pak jij even de Friesevlag? Komt ze even later met de koffiemelk aanzetten! Nee trut, ik bedoel die vlag met al die hartjes erop! 
Kijk als kind van Friese ouders ben ik natuurlijk verplicht mijn afkomst uit te dragen, dus moet er tijdens de tocht der tochten een wimper aan mijn gevel wapperen. Terwijl de deelnemers bezig waren hun schaatsen te slijpen en zeempjes in het kruis van hun onderbroeken te naaien, was ik begonnen met het bestuderen van de route. Dat wordt vroeg op zeg! Middenin de nacht lieten de wedstrijd schaatsers zich opsluiten in een kooi, dan moet je toch wel een echte masochist zijn, om om half zes verkleed als een Siberisch ijskonijn je in Zwette-haven op het donkere traject te begeven. Menig schaatser pletterde daar reeds, met de "noren" omhoog, met zijn ingepakte snuit in de eerste scheur van het gladde ijs. Enkele deelnemers hadden de route niet goed gelezen en zijn later terug gevonden, met hun blik op oneindig, in de buurt van Antwerpen. 
En dan dat klùnen, zijn ze net lekker bezig, moeten ze, met de schaatsen aan, over zwaar gesponsorde planken naar de andere kant van de sloot kuieren, het leken wel balletdansers met hoge nood. Gelukkig was er wat variatie in de route. Als het goed ging kon je elf plaatsen aandoen. Een enkeling heeft echter wat meer steden aangedaan en kwam dan ook zaterdag avond, ver na twaalven, straal bezopen in Leeuwarden aan, ze kregen geen kruisje. 
Piet Kleine, gewend aan rondjes rijden op een kunstijsbaan, had nog niet helemaal begrepen hoe je moest stempelen, gelukkig heeft hij niet gewonnen, want anders had hij verloren. De winnaar, Henk Angenent werd met open armen ontvangen door Erica Terpstra. Maar goed dat de wedstrijdleiding haar ogenblikkelijk van het ijs stuurde, want het was daar ter plekke slechts twintig centimeter dik. Toch wel lullig van Willem Alexander om niet even uit Afrika over te komen om samen met Erica een eindje te schaatsen, het is altijd zo'n leuk span. 
Ik heb het allemaal kunnen bekijken in mijn goed verwarmde huis, op de TV. De beelden werden keurig vanaf goed gekozen plaatsen de woonkamer ingeslingerd. De NOS had kosten nog moeite bespaard. Toen het wat saai begon te worden heeft een motorcamera zelfs een toeschouwer een salto achterwaard met schroef laten maken om de spanning er in te houden. Ook konden we voor het eerst kennis maken met de laatste bezuinigingsronde bij de Politie. Politie te SCHAATS maande zwartrijders, de wal op te gaan, terwijl hun collega's op klompen muziek stonden te maken en de collectebus lieten rammelen. Kortom het was allemaal heel gezellig. Zelf had ik ook graag meegedaan, maar omdat ik zondag weer vroeg op moest staan ging dat niet. Zodoende heb ik natuurlijk wel gezorgd dat Angenent kon winnen! 
Zaterdag na middernacht werd het pas echt interessant bij de finish, veel bloed, bulten en gebroken ledematen, dat is pas heftig! Toch vind ik dat deze laatsten het kruisje meer hebben verdiend dan de atleten die om vier uur hun overwinning reeds zaten te vieren met een Beerenburger voor hun snufferd.