Geniet van het leven!

Ik schrijf nu alweer een tijdje voor dit fantastische blad (je moet soms de redactie kietelen) en daar ben ik erg gelukkig mee. Ik kan mijn ei kwijt en ik ben van de straat. Toch wil je ook wel eens iets heel groots schrijven. Om inspiratie op te doen kijk ik veel om me heen en put veel uit het verleden, heden en de toekomst. Zodoende kijk ik wel eens naar films, voornamelijk op de TV. "Zoiets kan ik ook wel schrijven" roep ik dan, als het verhaal van de film niet al te moeilijk was. Fronsend kijkt mijn vrouw me dan aan en denkt volgens mij iets in de geest van; ach laat maar hij is toch gek. Toch lijkt het me best leuk om eens een verhaal te schrijven dat dan wordt "verfilmt". Hele nachten hebben we, in de woonkamer, doorgebracht met gesprekken over mijn toekomst als scriptschrijver. Maar, het mag niet van mijn vrouw! Ik begrijp haar angst best. Stel dat ik een "bestseller" schrijf! Blijf ik dan nog wel gewoon? Ga ik niet naast mijn schoenen lopen? Ruil ik mijn trouwe partner dan niet in voor een "blom" van 18? Onzin natuurlijk, waarom zou ik niet mezelf blijven en m'n schoenen gewoon aanhouden? Ook zo iets, als ik het "Gouden Kalf" zou winnen, een filmprijs, heeft ze daar ook weer wat over! Ik moet die beestenboel niet hier in huis, het dressoir staat al vol met porseleinen konijnen en beren, roept ze me nu al toe!
Toch lijkt het me best leuk om in de filmwereld een beetje poot aan de grond te krijgen. Je krijgt dan de kans om met top talenten zoals Tatjana en Pammela te "werken", wat een acteertalent hebben die vier zeg! Maar helaas, het mag niet van mijn echtgenote. Zelf zit ze de hele dag als catering "hit" knappe mannelijke pillendraaiers van koek en zopie te voorzien! Maar ik mag mijn geluk niet beproeven in de glamour wereld van de film!
O.k, ik blijf wel gewoon dit soort columns schrijven. Dat is niet gevaarlijk, geeft toch ook voldoening en ik mag gewoon in dit huis blijven wonen. Natuurlijk mag je de dames van de redactie niet vergelijken met Tatjana, dat zou niet eerlijk zijn voor Tatje, maar eigenlijk mis ik niets. Dus zit ik hier, het is nu twee uur in de nacht, gewoon als een eenvoudig burgertje op een toetsenbordje, aan u als lezer, te schrijven. Ik probeer met dit verhaal u uit te leggen dat het leven niet altijd gaat zoals we graag zouden willen, maar dat we tevreden moeten zijn met wat we hebben. Dan maar geen Gouden kalf in de tuin of een Oscar in de gang, als ik u een plezier kan doen met mijn "brainwaves" dan ben ik meer dan tevreden.
Alleen humor kan uw leven nog redden, deze uitspraak heb ik ooit gedaan tijdens een vergadering van depressieve mensen, dus geniet van het leven en lach om mijn part om columnisten zoals ik, maar bovenal leef! Mocht u ooit hopen op de drie miljoen, wees dan niet teleurgesteld als het er slechts één wordt! Sommige mensen hebben een vensterbank vol met gouden kalveren, Oscars, Grammy's en avondvierdaagse medailles, maar zijn ze gelukkig?
Nou, ik heb dat allemaal niet hoor, bij mij staan er gewoon geraniums voor het raam. Toch wel prettig om niet beroemd te zijn, ik kan lekker blijven "rammen" op mijn gammele PC en u schijnt het, blijkens de reacties, nog leuk te vinden ook. En daar ben ik héél blij mee! Heel veel geluk in dit nieuw begonnen jaar!