Geen hap door je strot

Een klein groen balletje

Volgens de etiquette behoor je tijdens het eten niet te lezen, geen TV te kijken en niet in je neus te peuteren. Maar in deze tijd van computers en vooral veel TV kanalen is het de gewoonste zaak van de wereld geworden om tijdens het nuttigen ener maaltijd, het kijkkastje aan te laten staan. 
Het overkomt mij regelmatig dat ik een maaltijd vroegtijdig moet afbreken om dat de smaak van mijn prakkie sterk afneemt bij het zien van televisie beelden. Zit je net peentjes met erwtjes te eten en dan komt er een reclame spot waarin een man in zijn autootje zijn neus zit uit te baggeren. Nou dan flikker ik die groene knikkertjes stand te pee in de compostbak! Heeft u wel eens getracht andijvie te eten terwijl een fabrikant van neusspray een man met pegelgrote snottebellen een beetje van zijn product laat opsnuiven? Ook zo fijn, er bestaan tegenwoordig papieren zakdoekjes waar je snot niet doorheen wordt gesnoten, geweldig! Maar mijn kommetje griesmeelpudding gaat het riool in! 
Ook kijk ik altijd argwanend naar m'n bestek, zitten er geen vuil resten tussen de tanden van de vork? Mijn glazen zijn niet dof als ze uit de machine komen, maar in de reclame zie je de sporen van het kwijlende kleinkind nog aan de randen zitten. Wat het ook fantastisch doet zijn de beelden waarin je een prachtig grasveld ziet, mooi gemaaid, maar het stikt van de hondendrollen! Wil je nog een slavink? En dan die vervelende "realitie-tv" terwijl je lekker met een biefstuk op je bord aan het worstelen bent, snijden ze in een ziekenhuis ergens bij Utrecht een buik open om de darmen van een verkeersslachtoffer weer in de plooi te leggen. De honden komen dan goed aan hun trekken dankzij mijn vrijwillig afgestane lekkernij. 
Nee mensen, met de tv aan eten is maar niks. Bij een lachfilm is het nog wel te doen, maar bij een horror moet ik het ten stelligste afraden. Omgekeerd gebeurd ook. Zit je 's avonds nog even voor de beeldbuis naar het Journaal te kijken, laten ze in de reclame, die erna komt, heerlijke lekkernijen voorbij komen, maar de winkel is reeds gesloten en bovendien heb je geen zin meer om naar buiten te gaan. Zit je een boterham pindakaas te eten in plaats van die heerlijke roerbakgroenten van Kapitein Iglo. Trouwens die pindakaas krijgt al snel een vreemd smaakje bij het kijken naar een reclame spot over babyluiers! Zuurkool, op zich een heerlijk gerecht, krijgt ook een heel andere geur als ik Peter Jan Rens met zijn blote voeten over de snoepjes van Harienogwat zie dansen. 
Nee, voor mij hoeft het allemaal niet, geef mij Andre van Duin maar, hoewel, als die zit te eten tijdens het vertellen van een mop zitten bij mij de spetters op de rand van het bord. Een ding is echter wel duidelijk, tv kijken zouden ze in het afslankschema van diëtisten moeten onderbrengen, nog meer commercials en je krijgt geen hap meer door je strot.