Hamertje tik van plastic

Mamma, mijn kindje doet zo vreemd.

Het is weer eens groot nieuws geworden, kinderspeelgoed deugd niet! Persoonlijk deel ik die mening wel maar ik wil er graag aan toe voegen dat ook speelgoed voor de volwassenen soms van slechte kwaliteit is! Ze hebben een grote leverancier een boete opgelegd omdat deze speelgoed op de markt bracht dat gevaarlijk voor de kinderen zou zijn. Het zal best waar zijn, maar is dat de enige die troep levert? Het valt me vaak op dat speelgoed autootjes in de knuistjes van blije kindertjes al snel veranderen in recyclebaar schroot. De popjes die meisjes vaak krijgen om alvast te wennen aan het idee dat je niet je hele leven gelukkig kunt blijven, donderen spontaan uiteen zodat het huilende kind vaak achterblijft met een "kindje" dat een driedubbele handicap heeft, geen armen, geen beentjes, en de hersenen bleken batterijen te zijn die al lekkend het zondagse jurkje van Greetje hebben opgelost. De robuuste racewagen van Pietje blijkt regelmatig een paar wielen te verliezen en alle ruiten zijn er bij de laatste botsing met de tafelpoot uit geknald. 
Bovendien lopen de allerkleinsten het risico met hun kleine tengeltjes vast te komen in de motorkap van een nep Jaguar of hun tong kwijt te raken bij het bekijken van een speeldoosje. Waterpistolen, welke ouder geeft nu zoiets, ontploffen spontaan tijdens een gewapende overval op de kat van de buren. Indianen pakken scheuren op de naad open terwijl er zojuist een squouw aan de totem was gebonden. 
Speelgoed karaoke setjes maken het geluid van een krolse kat en de draagbare computer spelletjes gooien de ene wanklank na de andere de atmosfeer in. Hamertje tik, kent u het nog, is tegenwoordig van plastik gemaakt, een zacht hamertje moet nog zachtere spijkers in een kunststof plankie meppen, vergeet het maar! 
Sommige mensen geven hun kinderen een trom met stokken, ja echt, die mensen bestaan nog, bij elke slag veranderd de toonhoogte omdat het "vel" nog zwakker is dan het maagdenvlies van Winnie de Phoe. En dan de ballen! Er bestaan van die stuiterballetjes, een keer stuiteren en het kind kan zes straten verder in het met hondenpoep bescheten grasveld gaan zoeken naar dat kicke stuiterding. 
Pluizenberen, ooit een gerespecteerd huisgenoot van jong en oud, bestaan tegenwoordig uit een in Taiwan genaaide buitenzijde en zijn gevuld met tempexbolletjes die er als een soort etterende vulkaan uitkomen als je ze eens lekker knuffelt. Ook zijn er bouwstenen, nagemaakt van het bekende merk, die zo gammel zijn dat kinderen ze bij het uit de doos halen al kapot trekken. Zomers als het mooi weer is, probeer je met een badminton raket het nog net niet uit elkaar gevallen shuttletje terug te meppen, nee hoor, het ding blijft steken in de mazen van je veel te slap gespannen racket. 
Al dit voorgaande komt niet alleen door die "blokkenhandelaar" het is de maatschappij, die wel alles kan maken en enorm op prestatie is gericht, maar uiteindelijk moet de kwaliteit het af laten weten, want dat is moeilijk en bovendien economisch belangrijker dan het welzijn van het kind, want die wil er toch alleen maar blij en gelukkig mee zijn, en dat is niet belangrijk!