M’n luie stoel is pleite!

Ze heeft het weer. Als echtgenoot ben je vaak gelukkig in je eigen smaakvol ingerichte huisje. De TV staat precies goed voor je snuit, je kunt prima bij de altijd rinkelende telefoon en je uitkijk naar buiten word nergens door belemmerd. Maar eens in de zoveel tijd schijnen vrouwen er een sarcastisch genoegen aan te beleven om je rustige leventje hopeloos door de war te gooien. Dit gebeurde mij een paar weken geleden. 
Terwijl je net zo’n beetje het gevoel had dat het leven zo slecht nog niet was, brak de ellende aan in je huisje. Zeg Jan, zullen we die grote kast naar de andere muur verplaatsen? Zo’n in eerste instantie onschuldige vraag blijkt dan een absolute eis van dat vrouwmens te zijn, en bovendien bleef het beslist niet bij de kast alleen! Gut! Kijk dat behang nou! Als een kast drie maanden tegen een muur heeft gestaan, dan MOET je behangen, punt uit! Gelukkig kan ik niet behangen, denkt ze, dus ging ze snel met de voorbereidingen van start. De deur uit de woonkamer werd spontaan uit de scharnieren gelicht en over twee stoelleuningen gelegd. We bespaarden hiermee het huren van een plaktafel! 
Dat ik vanaf dat moment niets anders meer deed dan stopcontacten verwijderen, spijkers uit de muren  halen, plinten slopen en koffie zetten, zou haar een worst zijn! Nu we toch bezig zijn, kunnen we ook best de T.V. en audiokasten naar de andere hoek zetten, sprak het orakel ook nog. Uiteindelijk heeft het hele karwei bijna drie weken geduurd. Maar het is dan ook wel helemaal voor elkaar. De klokken hangen nu op plaatsen vanwaar niemand meer kan zien hoe laat het is, maar dat wist ik na de 'verbouwing' toch al niet meer, je kunt niet meer naar buiten kijken en als je TV wilt zien moet je recht achter de sofa gaan staan met je hoofd een beetje schuin naar beneden. 
Trouwens over sofa’s gesproken, als ik naar het toilet moet, dan is het zaak om tijdig op te staan uit je zetel want het is een aardig eind lopen. Vroeger zat ik om de hoek, zo’n twee meter van het sanitair, nu moet ik over stoelen klauteren en vervolgens met een hinkstap sprong over de honden heen, rakelings langs een nostalgische schemerlamp de gang in denderen om vervolgens nog net op tijd 'het theewater af te gieten' . Ik heb al zachtjes geïnformeerd naar de prijs van een depent slip. 
Ze heeft dit vaker, dus zal deze situatie over een paar maanden wel weer veranderd zijn, gelukkig maar. Toch moet het voor sommige familieleden vervelend zijn, vooral voor ons kleinkind. Het jong zal er ongetwijfeld traumatische problemen door krijgen. Voor zo’n kleinkind is er toch niets mooier dan bij grootouders op visite te komen en alles ligt nog zoals de vorige keer. Nou, hier mooi niet, arm kind! Maar, we wachten maar weer rustig af. Ik en ook de honden krijgen wel steeds onrust gevoelens als mijn echtgenote de folders van bouwmarkten uit de gang gaat pakken, ze zal toch niet...... 
Was ik maar vrijgezel gebleven, altijd alles op z’n plaats, nooit iets kwijt en ik kan dan altijd naar buiten kijken, want wat moet je als vrijgezel anders? Verkering nemen soms?