Uit de grond van mijn hart

Schrijvers, wat moet je ermee? Je hebt ze in het groot en je hebt ze in het klein. Grote schrijvers denken vaak dat ze de mensheid veel te vertellen hebben, dat is niet zo. Kleine schrijvers denken meestal dat ze weinig kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van de mensheid, en dat is ook niet zo. Die grote jongens, met 'pillen' van boeken, maken leuke verhalen, een tikkie zwaar en onduidelijk, maar wat heb je er nou eigenlijk aan? Die kleine 'jongens' ploeteren dag en nacht, zitten vaak nog te klooien met een balpen en schrijfblok (waar kun je dat nog kopen?) en proberen hun hart en ziel te deponeren in hun ellenlange regels. De 'groten' maken zich meer zorgen om de grammatica dan over de boodschap die ze wensen uit te dragen. Kleine 'strijders', want zo zou ik ze liever noemen, werpen al hun emoties in het werk en bekommeren zich duidelijk minder om zinsopbouw en komma's. 
Toch gaat het meestal met deze laatsten net als met muzikanten; ze doen het goed maar ze hebben (nog) niet de naam die hen in het zadel helpt. Gelukkig komt er zo nu en dan wel eens een boekje uit van een 'gelegenheids' schrijver, een enkele keer wordt het zelfs een bestseller! Toch zijn het de hobbyschrijvers die de meeste waarheid in hun verhalen en anekdotes deponeren. Ik heb niets tegen 'De avonden’ van van ‘t Reve of tegen 'Hongerwinter' van ter Louw, maar wat is er mis met 'De poes van Loes', geschreven door haar echtgenoot? 
Die 'grote jongens', doen ook allemaal zo vreemd! Reve stond ooit eens te roggelen op de TV tijdens een interview en Moonen rukte zijn gebit voor de camera uit zijn, niet onaardige, bek zonder tanden. De kleine schrijver zal zulks nooit doen, zij hebben fatsoen en respect voor de klanten. Altijd wanneer iemand succes heeft, zal dit hem of haar doen veranderen in een type dat denkt de wereld in handen te hebben. Natuurlijk hopen de kleintjes ooit groot te worden, maar laten ze in vredesnaam geen grootheidswaanzin krijgen! 
Het muziek groepje, van twee straten verderop, hoopt ooit de Rolling Stones te kloppen. En hobby schrijver Karreman wil graag Vondel de loef af steken, maar zal dat ooit lukken? Mijn inspiratie haal ik soms uit de schrijfstijl van Simon Carmiggelt, maar ik zal nooit bij die man in de schaduw kunnen staan! Toch hoop ik nog heel lang door te kunnen gaan met het schrijven van stukjes voor mensen zoals u. Ik houd niet van moeilijk doen, denk soms minder aan de grammatica dan aan het verhaal zelf, ik bezorg soms de redactie hoofdpijn met mijn fout geplaatste komma's en 'tik' fouten, maar ik schrijf uit mijn hart! 
Natuurlijk zou ik het leuk vinden ooit eens 'groot' te worden, maar vindt ik schrijven dan nog wel leuk? Ach, wat maakt het ook uit. Ik hoop in ieder geval dat ik nog lang bij u, platgedrukt in de MaasposT, op de deurmat mag liggen. Ik wens u in ieder geval de aankomende winter veel leesgenot en ik kan als 'kleintje' zeggen dat ik dat heel erg en uit de grond van mijn hart meen!