Als de rook om je hoofd is verdwenen

Hoewel het voor de staatskas een grote bron van inkomsten is, blijft roken een van de meest slechte gewoonten die we kennen. De accijns op tabaksartikelen is hoog genoeg om een heel ministerie van te onderhouden, en toch wil de overheid 'graag' dat we stoppen. Omdat ik de zaken graag serieus en adequaat aanpak, ben ik al zeker tien jaar bezig met stoppen! Laatst is het me ook aardig gelukt, zeker een dag heb ik het toen vol gehouden. Maar omdat ik vanwege de ontwenningsverschijnselen de armpjes en beentjes van mijn knuffelbeer heb opgegeten, heb ik toch maar weer een peukie gewenteld. 
De afgelopen tien jaar heb ik van alles al geprobeerd, kauwgum, pleisters, pillen, acupunctuur en noem maar op. Doodziek werd ik van al die middelen, maar de rook bleef ik binnen zuigen! Aan het eind van de dag had ik het gevoel  een doorrookte paling te zijn. Als ik s’morgens naar mijn werkplek liep, dan was heel de buurt gelijk gewekt. Mijn rokershoestje met een geluidssterkte die gelijk stond aan een botsing tussen twee geharnaste ridders wekte vele van mijn gepensioneerde buren uit hun welverdiende nachtrust. Toch blijft het vreemd dat deze slechte gewoonte zo ontzettend moeilijk is af te leren. Gewoon stoppen, zeggen de nooit rokers, af bouwen zeggen de stugge gebruikers, gewoon lekker van blijven genieten zeggen de angsthazen. Nou ze bekijken het maar, ik heb eindelijk het ideale stoppen met roken programma ondergaan! 
Men neme een cardioloog, zes dagen intensive care gecompleteerd met een open hart operatie en twee maanden ziekenhuis en ja hoor, je rookt niet meer! Ik heb na deze behandeling mijn naasten beloofd dat ik ruim honderd wil worden, dus.... (trouwens wat zouden ze zonder mij moeten?) Maar het valt nog niet mee hoor. Soms loop ik met de mond wijd open langs een groepje rokers in de hoop iets van de nicotine walm op te vangen. En dan die eetlust! Heel de dag heb ik trek in 'iets' . Alles gaat mijn naar tabak snakkende mond in. Je reuk en smaak zintuigen gaan weer dingen waarnemen die je al lang was vergeten. Plotseling ruik je je eigen voeten en kom je er achter dat kaas ook naar kaas smaakt. Ik kan weer ademhalen zonder dat er piepgeluiden onder mijn oksels vandaan komen! 
Toch spits ik nog mijn oren als ik het geluid van een aansteker hoor, ik ga dan lichtjes hyperventileren en neig er naar een hap uit het keukenblok te nemen. Er zal nog een lange tijd overheen gaan voordat ik alle ' rook-emotie’s' helemaal aan kan. 
Het roken begon voor mij als veertienjarig pubertje, je wilde erbij horen en het stond ze stoer! Hadden ze toen maar die peuk uit mijn hoofd geslagen! Bovendien de schadelijke gevolgen werden door gebrek aan kennis weg gewimpeld als onzin en lulkoek. Van al het aan roken uitgegeven geld had ik nu in een Rolls Royce kunnen rijden. Maar het mag niet zo zijn. Je loopt als roker nu eenmaal vaak als een kudde dier achter de meute aan. Maar mocht je ooit de kracht kunnen vinden te stoppen, en dan zonder cardioloog, dan is dat zeker aan te raden. 
Want zij die niets zijn begeven zich naar de massa!