Zangkoor op de helling
We
hebben een kennis die beweerd te kunnen zingen. Ikzelf ben een liefhebber van de
betere klanken zoals, Pink Floyd, Mike Oldfield en ook the Beatles en Rolling
Stones kunnen me wel bekoren. Ook ben ik niet wereldvreemd wat betreft de
huidige klanken, want Techno en Mellow zijn mijn favoriete deuntjes als ik laat
op de avond nog even een ‘columpje’ zit te breien. Maar iemand uit je
directe omgeving die in een dameskoor staat mee te kermen, vergt toch wel erg
veel van je incassering vermogen.
Ik heb het over een collega van mijn vrouw (ze komt wel erg vaak voor in mijn
verhaaltjes), ze werken samen in een catering van een groot bedrijf. Kennelijk
hebben ze voldoende tijd om elkaar de toonladder te laten horen, want volgens
mijn partner kan ze behoorlijk goed zingen. Nu heeft mijn echtgenote net zoveel
verstand van muziek als een regenworm van cactussen, dus ik heb alle reden te
twijfelen aan deze collegiale ondersteuning. Haar collega, het is een nogal
kittig ding, gaat dan één maal in de zoveel tijd naar een gebouwtje alwaar de
drankjes rijkelijk vloeien, je moet per slot van rekening aan klantenbinding
doen in deze verloederende tijden. Nadat de dirigent de papieren met de tekst en
de daarbij behorende notenbalken heeft uitgedeeld, gaan de leden van het koor
zich groeperen, dat is een ander woord voor samenscholing. Vervolgens wordt de
begin toon op de piano aangeslagen. Het is dan voor de koorleden nog moeilijk om
die toon over te nemen want door bezuinigingen is de piano al meer dan tien jaar
niet gestemd, waardoor de aangeslagen toon nog al onzeker uit het rottende
scheefgezakte toetsinstrument dondert. Als dan de eerste groep de mond opendoet
rent de beheerder van het etablissement snel naar de ramen om deze vlug te
sluiten, want de laatste keer begon een straathond plotseling je janken en dat
heeft nog een hoop gedonder met de politie opgeleverd. Als uiteindelijk het hele
koor ‘Messias’ van Handel staat uit te kramen dan doet de toiletjuffrouw
goede zaken.
Natuurlijk zitten er ook in dit koor een paar mensen die er heilig van overtuigd
zijn dat hun stem het hele koor ‘draagt’ , maar dat is slechts schone
schijn. Toch heeft het koortje wel vorderingen gemaakt, eerst was er in elke
regel wel een valse noot te horen, dat hebben ze inmiddels naar één maal in de
vijf regels geoefend. Ze gaan ook een CD maken! Ze hadden alle
platenmaatschappijen aangeschreven, maar na het horen van hun ‘demo’
zijn deze firma’s overgestapt op de handel in pluimvee. Gelukkig was er nog
een klein CD fabriekje in Polen die de schijfjes perst zonder aanziens des
persoon en ook zonder te luisteren. De distributie en verkoop kan nog een heel
probleem worden want ik geloof niet dat Vannessa haar ‘witte platenwinkels’
daar aan zal op offeren.
Maar we waren gebleven bij het oefenen in het gehuurde zaaltje. Als ze na een
groot aantal toonladders en andere kunstzinnige uitingen de dirigent voldoende
hebben gemarteld, breekt de tijd voor ontspanning aan. En dan is de beheerder
plotseling weer volledig operationeel. De dames nemen het er eens goed van.
Uiteindelijk moet je na een dergelijke top prestatie de kelen even goed smeren.
Volgend jaar gaan ze meedoen met de Dansmarathon in Rotterdam, ik weet zeker dat
Peper dan weer ergens op informeel bezoek is in Oeganda of verweggiestan.
Maar leer van mij nou een ding; of je er goed in bent is niet belangrijk, als je
iets doet waar je lol in hebt dan is vermaak belangrijker dan kwaliteit! (als
het maar binnenshuis gebeurd en niet na tienen).
Jan