Kunstenaars doen het kronkelig

Kunstenaars doen het anders. Deze kreet zou eigenlijk nog thuis horen in het beroemde lied van Robbert Long. Wat doen ze dan anders? Kunstenaars zijn bijzondere mensen, een beetje vreemd, een beetje gek en ook vooral excentriek. We hebben het niet over Rembrand of van Gogh, want dàt waren echte genieën! 
De kunstenaar anno 1998 is meestal, en let vooral op deze “meestal”, iemand die probeert iets te maken wat andere mensen beslist niet mooi vinden! Kijken we naar de schroothoop die tussen de Maasbruggen in Rotterdam hangt, of die stomme lolliestokken die op de Blaak uit de grond rijzen, dan worden we toch bijna allemaal even stil. In musea hangen soms doeken waarop je alleen met een leesbril op, als je goed kijkt , het door de 'kunstenaar' aangebrachte stipje rode verf in de rechter beneden hoek kunt waarnemen. En dat is kunst! Zeggen ze. 
Een keurig gespoten en met zorg opgewreven automobiel kan Herman Brood binnen een kwartier omtoveren in een rijdende kleuter klieder. Natuurlijk bestaan er ook wel echte kunstenaars, die ook voor de gewone simpele ziel, kunst maken die mooi, begrijpelijk en toegankelijk is. Maar die hebben vaak weer een andere afwijking. 
Zo hebben ze in Hoogvliet Marcelus Hoornweg, een kunstenaar die helemaal geobsedeerd is door bomen en als ridder te paard trachtte hij ooit het kappen van deze knoestige knollen te voorkomen. Een hele KUNST trouwens om op zo’n paard te blijven zitten. Heeft u die prachtige kunst het afgelopen jaar gezien die in het Groninger museum tentoongesteld was? Plassende dames die een man in de mond piesen, zonder te knoeien! Dat is pas kunst! 
Karel Appel, een andere 'schilder' krijgt het voor elkaar om vanaf drie meter afstand verfklodders op een spierwit doek te smijten, doe hem dat maar eens na. Bij de meeste artiesten zit trouwens de kwaliteit niet in het besmeurde doek of afgebroken beton sculptuur, maar in de kunst om het te verkopen, want dat is pas ècht moeilijk! En of je nu in Rotterdam, Hellevoetsluis of in Stroe woont, overal kom je wel kunst tegen op de openbare weg. Uitgeteerde betonnen sculpturen, van staalwol gebreide Volkswagens of gewoon een wiebelende plank over een plein, het is allemaal kunst. Zeker, het is een kunst om deze kronkelige brainwave’s aan de man te brengen. 
Toch hebben deze hersenspinsels ook wel een voordeel  hoor. Want overal waar nu zo’n gesubsidieerd obstakel staat, kunnen in ieder geval geen betonnen gebouwen worden neergezet of snelwegen worden aangelegd. Ook voor de ontwikkeling van de kinderen is het goed dat er hier en daar een kunstwerk staat. Op een winkelplein in Hoogvliet staat een groen geroeste berg brons die als klimobject zorgt voor een prima lichamelijke opvoeding voor de jongsten onder ons. Toch zou een bosje bomen op die plaats een betere functie hebben want ze roesten niet en er zijn altijd wel kunstenaars die ze willen beschermen.

Jan