Ik ben niet rijk meer

U, ik, en nog een heleboel andere mensen zijn Hollanders in Holland. We houden van tulpen, klompen en eten de hele dag door kaas uit het vuistje. De nieuwe haring hangt regelmatig boven ons strottenhoofd om vervolgens onze Hollandse maag te vullen. We zijn het land van de dijken en van jongetjes die hun vinger in lekkende gaatjes stoppen om overstromingen te voorkomen. We zijn het land met mensen die het volkslied nauwelijks kennen en waar iedere burger een fiets heeft. We zijn een land waar iedereen welkom is, maar waar ze ook snel weer verdwijnen omdat ze niet geaccepteerd worden. We zijn een land waar meer geld naar ontwikkelingshulp verdwijnt dan naar gezondheidszorg. We zijn een land waarvan de regering het drukker heeft met zichzelf dan met het volk. En straks zijn we ook nog een land zonder eigen betaalmiddel! Want over een poosje krijgen we een nieuw, Europees betaalmiddel. 
De ‘Euro’ , een munteenheid die tweegulden- tweeëntwintig waard is, gaat dan onze piek vervangen. Waren we net gewent om alles af te ronden omdat onze ouwe trouwe cent in 1980 uit onze knip verdween, krijgen we een betaalmiddel waar je als ouwe stomp de calculator bij nodig hebt om een lekkere nieuwe haring te kunnen betalen. Trouwens het betalen van een dergelijk traditioneel oer Hollandse lekkernij met een vreemd betaalmiddel is zoiets als heiligheidschending. 
De voor de deur staande ‘fusie’ van Europese landen kan best een hoop kommer en kwel met zich mee brengen. De armen zullen armer worden en de miljonairs zijn plotseling weer gewone vagebonden, tenzij ze meer bezitten dan 2,2 miljoen, GULDENS. Je zal maar bij een grenswisselkantoor werken, wat valt er straks nog te wisselen? Waar is straks die goeie ouwe tijd, toen de bankbiljetten nog opgesierd werden met vuurtorens en vogeltjes? Wat moet ik met mijn ouwe sok die helemaal gevuld is met van die mooie glimmende bronzen stuivers? Moeten we straks al onze Bargoense bijnamen weer veranderen? De ‘joet’ , de piek, de meier, het geeltje, de rooie rug, straks allemaal verleden tijd. 
Kom je op de rommelmarkt en wil je een blikkie schroefjes kopen, zegt de exploitant; o, doe maar een kwart euro. Dat klinkt toch niet? Heeft u al op uw bankafschrift gekeken? Plotseling heeft iedereen aanzienlijk minder salaris in eenheden ontvangen, en daar moet je dan nog even hard voor werken!  Nee, beste lezer, deze jongen is niet zo’n voorstander van dat Europese ding. Ieder land heeft zo zijn eigen cultuur en traditie’s , Nederland de gulden, Duitsland de mark, België heeft franks en Italië de lire, lekker herkenbaar en betrouwbaar. Het zou nog iets van nut hebben als de waarde van de eenheid overal het zelfde zou zijn, maar dat is in tegenstelling van wat men beweerd, niet het geval. 
Een Nederlander verdiend straks in eigen land ongeveer 900 Euro, maar een Duitser krijgt dan 1200 Euro per maand op zijn rekening om zijn veel goedkopere vette worsten mee te betalen. Maar waarschijnlijk zal het u worst zijn, want u leest dit toch niet want het kijken naar een WK op de tv is belangrijker dan het aanhoren van een noodkreet van een columnist. Doe maar lekker hoor, ik ga mooi een harinkje kopen, hier om de hoek, voor drie piek!

Jan