Opoe moet een fax!

De romantiek is helemaal pleite! Ik ben bepaald niet iemand dit wil vasthouden aan ouderwetse dingen zoals de gietijzeren vergiet of de paard en wagen, maar er waren toch ooit ook dingen die leuker waren dan tegenwoordig. Zaklopen op een kermis of een echte kop van Jut waren toch leukere dingen dan de huidige virtual reality games op een doorsnee kermis, waarbij je dan een Tamachotsie als hoofdprijs krijgt. 
Vroeger kreeg je tenminste nog een hopeloos nutteloze beer waar je met geen mogelijkheid thuis een plaatsje voor kon vinden! Maar wat me het meest irriteert is het ontbreken van romantische brieven. Ooit schreef je je ouwe moeder in het opvang tehuis voor overbodige grijze afgedankten een sierlijke brief op keurig lijntjes papier. Tegenwoordig mag het mensje blij zijn als ze nog een telefoontje krijgt, via de mobiele telefoon van kleinzoon Piet, die nog net even tussen de drukke internet werkzaamheden door gelegenheid vond om het oudje te vragen hoe de ontvangst is van zijn nieuwe GSM met ingebouwde voice versterker en digitale nummeruitlezing. 
Waar is het allemaal gebleven? Oma moet straks ook al een pc kopen want anders hoort ze nooit meer wat! Straks krijgt het oudje nog slechts een maal per maand een e-mailtje, automatisch door de computer opgesteld in leesbaar oud Hollands. Natuurlijk heb je ook wel moderne oma’s, zij hebben een Fax! 
Ze kent niet de stemmen van haar kleinkinderen, maar de eerste tekeningen en woordjes heeft ze inmiddels per fax binnen gekregen en hangen naast de kast van de installatie die er voor zorgt dat als oma valt er automatisch een hulpverlener opgeroepen wordt, met de computer natuurlijk. De oudjes verslijten hun tijd met het kijken naar televisie programma’s voor hun doelgroep, opwindende uitzendingen over incontinentie en interviews met mensen die binnenkort gaan sterven. De televisie is natuurlijk afgesteld door een van de kleinkinderen die ondanks zijn drukke werkzaamheden toch nog even tijd kon vrijmaken om bij oma de computergestuurde kanalen kiezer in te stellen. Natuurlijk maak ik mezelf ook schuldig aan het soms onverantwoorde moderniseren, ik schrijf op een computer, ik e-mail en fax alsof het een lust is en dat is het ook, maar tijd om mijn ouwe moeder een handgeschreven brief te schrijven heb ik niet meer. 
Maar ondanks al die modernisering valt het me wel op dat de hoeveelheid papier om je heen steeds groter word. Mijn bureau ligt vol met memo’s, kladjes, notitieblok en allerhande andere papieren, want als de computer het begeeft heb ik alles tenminste nog op papier staan, want dat gaat niet verloren als de harde schijf in de PC het begeeft! 
Foto’s maken doe je ook al niet meer met een gewone camera, nee zeg, rolletje vol maken, wegbrengen, wachten en dan eindelijk tot de ontdekking komen dat je ‘stuk’ er zonder die fantastische benen opstaat! Een beetje camera laat je direct zien hoe de foto is geworden en op de computer kun je dan ook nog de onder of overbelichting weer compenseren. 
Het is dus allemaal moderner geworden, ik sluit daar mijn ogen niet voor, ik grijp ook graag naar de voordelen van de ontwikkelingen, maar moet ik daarom mijn tanden laten poetsen door een elektronische borstel die ook de algen en ander ongedierte uit mijn mond verwijdert? Ik kon vroeger, toen de tandarts nog niet met laser en ionisatie werkte, toch ook gewoon mijn tanden bijhouden met een recht voor zijn raap borstel en een tube Prodent? Ik ga in ieder geval vanavond, als ik mijn belasting aangifte heb ge-upload via het internet, een brief naar mijn moeder schrijven, tenminste als ik een balpen kan vinden, anders wordt het een fax.

Jan