Bas heeft het allemaal!

geplaatst: 16 september 1998

Jan Koopmans

Onlangs mocht ik weer eens mee naar de supermarkt. Ik heb het al eens eerder tegen u gezegd; ik mag nooit mee naar binnen want dan koop ik volgens mijn echtgenote teveel lekkere dingen. Dus zit ik daar bij Bas, de plaatselijke kruidendealer, voor de deur in onze geparkeerde auto, te wachten tot mijn hoofd afdeling inkoop weer naar buiten komt. 
Terwijl ik dus in het autootje zit, kijk ik meestal maar zo’n beetje naar alle andere mensen die ook hun voorraad kast komen aanvullen. Als je er een beetje goed op let dan zie je dat alle mensen zo hun eigen gewoonten hebben. De één flikkert zijn vrouw er eerst uit om alvast een winkelwagentje te scoren, zodat hij dan een parkeerplaatsje kan gaan zoeken, de ander plettert zijn mobiel ergens ‘dubbel’ neer en rent met echtgenote de super in. Dan zijn er natuurlijk nog de geëmancipeerde dames die geheel zelfstandig met het ‘tweede’ autootje aan komen scheuren maar er dan plotseling achter komen dat een parkeersteek maken toch wat anders is dan plankgas rechtuit! Trouwens er zijn ook heel wat mannen die beter met hun stereo in de wagen om kunnen gaan dan met het stuurwiel. 
Je ziet daar op de parkeerplaats complete dealpartijen plaats vinden, guldens vliegen van hand tot hand in ruil voor een karretje, want zonder zo’n ding krijg je de boodschappen niet mee. Maar het blijft al met al wel leuk om naar mensen te kijken. Soms komen er mensen voorbij lopen, duwend achter een volgeladen wagentje met vette worsten, waarvan ik me afvraag of ze nou in pyjama lopen of dat het hun reserve ‘pakkie’ is. Dat je een legging aandoet is nog tot daar, maar neem er dan wel een die past!  Maar goed, dat moeten ze natuurlijk zelf weten, ik geniet wel hoor! 
Verder zie je op zo’n parkeerplaats ook hele familie drama’s plaatsvinden. Ma die de portemonnee was vergeten omdat ze dacht dat pa hem wel had, zodat er naast de met moeite geparkeerde auto een aanzet wordt gegeven tot het halen van formulieren om de echtscheiding in gang te zetten. Kinderen die zitten te klieren aan het boodschappenwagentje terwijl ma de grootste moeite heeft het alle kanten op zwiepende gevaarte recht tussen de geparkeerde wagens door te manoeuvreren, het zijn maar een paar voorbeelden. 
Vooral als het ineens gaat regenen! Je weet niet wat je meemaakt, iedereen zoekt plotseling dekking onder een boodschappentas of gaat tegen de muur staan, alsof water de mensen zou oplossen! Ze laten ineens het winkelwagentje zomaar staan, met hun kostbare piek nog in het slot, om maar zo snel mogelijk in hun auto te kunnen zijn, veilig voor Pelleboers wraak. 
En dan heb je nog van die audiovisuele blitskikkers, u weet wel, in van die wagens die er niet uitzien vanwege allerlei kitserige opsmuk en waar meer geluid uit het raampje komt dan uit de knalpijp, zij pletteren hun ‘voertuig’ even voor de deur van Bas en komen al binnen een minuut terug met een kratje bier, terwijl ik daar al een half uur sta te wachten omdat mijn vrouw in de rij bij de kassa staat! Als mijn vrouw dan eindelijk uit de zaak komt, kijkt ze me verwijtend aan als of ik het kan helpen dat ze zo’n zwaar lopend karretje heeft gepakt. Sta ik daar netjes naast de auto op haar te wachten om te helpen, roept ze; schiet nou eens op joh, het gaat zo regenen. Als we dan ons karretje voor een piekie hebben overgedaan aan een andere arme ziel, kunnen we eindelijk weer naar huis. 
Terwijl ik de gordel om doe moet ze nog wel even zeggen dat ik wat aan mijn buikie moet doen, want anders passen de autogordels straks niet meer. Ik denk dat ik mijn advocaat ga bellen.
 

Jan