Ik heb toch zo’n gevoel voor ritme

Weet u wat me nu al mijn hele leven enorm dwars zit? Ik kan geen muziek instrument bespelen! Mijn moeder zei altijd; ach wat geeft dat nou, als je haar maar goed zit. 
Toch heeft het een enorme invloed gehad op de afgelopen eerste helft van mijn leven. Ik heb gevoel voor ritme, hoewel ik niet kan dansen, ik hou van vrijwel elke muzieksoort en ik kan door muziek snel van stemming wisselen, maar zelf een klank voortbrengen is voor mij en mijn omgeving een catastrofe! Als kind kreeg ik les op een ukelele, dat is een klein gitaartje met maar vier snaren. Naar mijn gevoel maakte ik heel indrukwekkende geluiden met het dingetje maar mijn broers en zus gingen in die tijd regelmatig even een ‘blokkie om’ . Later heb ik nog pianoles gehad, eerst de toonladder spelen en vervolgens moest ik de noten van de bladmuziek na spelen. 
Nou kan ik gek genoeg wel noten lezen maar deze ook omzetten in hoorbare klanken was ook toen al voor mij een heksentoer. Na drie lessen heeft mijn leraar m’n ouders geadviseerd mij op trompet les te doen omdat hijzelf had besloten een ander vak te gaan leren, de lafaard. Inderdaad is er een trompet aangeschaft, zo’n ding met van die kleine indrukbare fietspompjes er op. Als je de lippen tuitte en vervolgens met je tong ergens tegen de achterkant van je tandvlees drukte en tevens hard in het tuitje van het instrument blies, dan moest er een toon komen volgens het instructie boekje. Slechts een ferme scheet was het resultaat van mijn eerste instrumentale poging! 
Omdat ook mijn ouders wel inzagen dat de trompet niets zou worden en bovendien had mijn moeder geen trek elke oefening mijn ondergoed in de was te doen, mocht ik kiezen uit wat anders. Zelf had ik mijn oog laten vallen op een viool maar het advies van mijn moeder was om eerst de gitaar nog eens te proberen, dus dat werd een gitaar want toen moesten we nog naar ouders luisteren. Nadat ik twee hechtingen in mijn kin had gekregen vanwege het plotseling en zonder aanleiding springen van de dikke snaar, heb ik het gevaarte maar aan de muur gehangen. 
Het bespelen van een mondharmonica is me redelijk afgegaan maar, ook daar kwam weer een kink in de kabel. Mijn buren lieten mij onomwonden weten dat ik mooi speelde maar dat ze toch vonden dat ik maar iets zachts moest gaan beoefenen, triangel of zo. Ik heb in die tijd nog serieus overwogen om een drumstel te kopen. 
Het is er allemaal niet van gekomen, ik ben instrumentloos en zielig, bovendien schijn ik alleen van muziek te kunnen genieten als ik het niet zelf heb gemaakt. Toch heb ik veel met muziek te maken gehad, ik was ooit DJ, en technicus in een opname studio, dus zou ik toch moeten weten hoe een muziek instrument werkt? 
Gelukkig is het nu niet meer belangrijk want muziek wordt er vrijwel niet meer gespeeld, nee, het wordt gecomponeerd en vervolgens maakt de computer er geluid van, slimme jongens die programmeurs, hadden ze dat niet vijftig jaar eerder kunnen doen? 

Jan