Weg met die ouwe mensen!

Ik wil het nog maar één keer hebben over onze verhuizing, daarna zult u mij er niet meer over horen! Zoals de trouwe lezers van mijn epistels weten; mijn gezin en ik zijn naar een nieuwe woning gegaan. Thans wonen we in Tussenwater, Hoogvliets laatste nieuwe wijk. 
Voor mij was het een soort routine handeling, want dit was mijn negentiende verhuizing in mijn leven! Toch was er een verschil; ik ben inmiddels een dagje ouder geworden! Terwijl ik in het verleden zelf behoorlijk mee liep te sjouwen als er meubels en dozen moesten worden verplaatst, deze keer moest ik regelmatig de pijp aan Maarten schenken. Maar uiteindelijk is onze hele inboedel toch op het nieuwe adres terecht gekomen, hoewel we nog heel veel missen! We hadden natuurlijk ook alles mee, want dat heb je bij elke verhuizing, maar niet heus! 
Eén van de tegenwerkende factoren was het weer. Het was gewoon geen weer, nee dit leek meer op het armageddon! Terwijl de Politie en Brandweer bezig waren ons voor een watersnood te behoeden, stonden wij troosteloos, met dozen in de handen, tot onze verschoning in de blubber van onze nieuwe achtertuin. We hebben een hoekwoning en dus kun je vrij eenvoudig de keus maken tussen het naar binnen gaan door de voor of achterdeur. Dat vonden de honden ook! Je sluit die beesten natuurlijk binnen op als je loopt te zeulen met je hebben en houwen. Maar als dan de achterdeur nog openstaat is het voor de beestjes een klein kunstje om je bij de voordeur weer vrolijk te begroeten. Vooral de jongste, het weegt bijna zeventig kilo, maar hij denkt dat hij een dwerg poedel is, wilde telkens met zijn omvang, tussen de opgeslagen dozen door lopen, hopeloos was het! 
Maar we klagen verder niet hoor. Ik heb weer een prima werkkamer en over een paar maanden is het weer voorjaar zodat ik in de nog aan te leggen vijver weer spijkers kan gaan zoeken bij laag water. We hebben het plan opgevat hier de rest van ons leven maar te blijven, tenminste dat zegt mijn vrouw. Mocht het toch anders lopen dan komt dat gewoon omdat we toch weer een beetje beter kunnen gaan wonen, want iedereen wil toch vooruit? 
Dat doet me denken aan de bewoners van de 140 senior woningen in de Westpunt te Hoogvliet, zij mogen niet kiezen, zij moeten!  Een renovatie kost te veel en bovendien voldoen ze dan nog niet aan de moderne eisen. Wie eist en wat is modern? Het lijkt me toch redelijk voor de hand liggen dat als bewoners meer dan gelukkig zijn met hun huisje dat je dan als eigenaar niet het recht mag hebben om te bepalen dat ze niet voldoen, dat is toch een belediging van de oudere met deze tegenovergestelde mening? Want ik denk dat de bewoner beter kan beoordelen of het woongenot voldoende is dan de eigenaar ergens in een zakelijk ingericht kantoorpand. De renovatie zou zo’n 45 duizend gulden kosten, dat lijkt me ongeveer een kwart van de prijs van nieuwbouw, of ben ik nu te simpel? 
Natuurlijk weet ik ook wel, dat als je nieuwbouw neerzet, je de huur gelijk kunt verdubbelen  daarmee krijg je dan die ouwe lastposten vanzelf in het bejaarden tehuis, maar is dat menselijk gedrag te noemen? Vorige week nog trok de regering aan de bel omdat gemeenten te snel over gaan op sloop om zo weer duurdere huizen te kunnen bouwen. Moet het dan weer eindigen voor de oudjes zoals het ooit begon, armoe in de dertiger jaren, dakloos in 2000? Laat ze toch lekker genieten op de door hen gewenste wijze, zet die nieuwbouw maar in een weiland of zo.

Jan