Vallen op een zak water

Ik ben aan het afkicken, nee, niet van de heroïne of coke, maar van de slaaptabletjes! Laatst ging ik een paar daagjes logeren bij mijn broer, gezellig toch? Dat was helemaal in Arnhem (bij Utrecht rechtsaf), dus moesten we maar blijven slapen. Helemaal niet zo gek, je bent er even uit en de boslucht doet je goed! 
Nou is mijn broer niet echt modern ingesteld, ik kan het ook niet helpen, maar met sommige dingen heeft hij toch wel weer last van de invloed van de moderne maatschappij. Hij had na aanleiding van advertentie’s en adviezen van mensen die het weten kunnen, een waterbed gekocht. Het is beter voor je gewrichten en spieren, had de verkoper gezegd. Dat mijn broer een extra hoge verzekeringspremie moest gaan betalen omdat de kans op wateroverlast bij het knappen van het ledikant groot is, en dat de rekening van het energie bedrijf hoger gaat uitvallen omdat zo’n bak water steeds opgewarmd moet worden, had de minkukel er niet bij verteld! 
Toen uiteindelijk de nacht aanbrak, dat gebeurt steeds onverwachts, moesten we naar het gevreesde monster toe om aldaar onze moe geworden lichaamsdelen te ruste te leggen. Ik keek weemoedig mijn echtgenote aan, durf jij daarop te stappen, vroeg ik haar, terwijl het monster ons klotsend lag te lonken. Nou is mijn echtgenote voor den duivel nog niet bang dus liet ze zich schrijlings vallen op de zak water. Je hoorde het geklots sterk toenemen en mijn blaas begon mij er op te wijzen dat een sanitaire stop nu reeds in het verschiet lag, terwijl ik normaliter daar pas na een aantal uren slaap last van krijg. 
Terug gekomen van mijn ingelaste bezoek aan het sanitair, moest ik er toch aan geloven. Mijn vrouw keek me hoopvol aan. Kom er maar in joh, het kan echt geen kwaad, zei ze, en dat doet ze anders nooit hoor! Terwijl ik me zo voorzichtig mogelijk neer vleide, ik weeg per slot van rekening zo’n honderd kilo, keek ik angstig om me heen, lekt het nergens, prevelde ik zwaar gestresst. Maar alles kwam toch nog goed, al was het maar voor even. 
Nadat ik zo’n half uur bewegingloos naar het plafon had liggen staren, voelde ik me niet lekker worden. Een onbehaaglijk gevoel bekroop me en uiteindelijk voelde ik het zweet op mijn voorhoofd komen. Is er wat? Mijn echtgenote die lekker was gaan slapen, was door mijn onrust wakker geworden. Nou, gaf ik haar als antwoord, ik denk dat ik hier niet op kan slapen. 
Nou had ik ooit eens tijdens een zeereis, tussen Lemmer en Amsterdam het zelfde gevoel gehad, dus moest het wel zeeziekte zijn! Mijn echtgenote draaide zich van de waterzak af en greep naar haar tasje. Hier, een paar tabletjes om te slapen, ze gaf me een paar roze pilletjes. Ik ben toen als een blok in slaap gevallen, maar kreeg tijdens de daarop volgende nachtmerrie te maken met wraaklustige lattenbodems en springveer matrassen  die mij wilden wurgen omdat ze mij als verrader van het vaderlandse ledikant zagen. 
We zijn de volgende dag maar weer opgestapt, teveel boslucht is ook niet goed! Dagenlang kon ik niet meer slapen omdat ik een waar trauma had overgehouden aan die stomme waterzak, en dat terwijl de gelijknamige helikopter nog steeds niet voorhanden is. 
Geef mij maar gewoon een kapok matras, niks geen verzekering, plaksetjes en zeeziekte, gewoon lekker slapen en gezond weer op. (sorry voor deze plagiaat)

Jan