Bij bosjes

Het is echt verschrikkelijk! Vroeger werden kinderen nog geboren onder een lichtdicht dekentje, onttrokken aan de nieuwsgierige ogen van vaders en ander gepeupel. Maar naarmate de tijden verstrijken en de wereld zo zijn ontwikkelingen meemaakt, mogen en kunnen er steeds meer dingen worden waargenomen door het grote publiek. Het is allang geen uitzondering meer dat de geboorte van ALWEER een wereldburger, wordt vastgelegd met een videocamera. Op zich is er natuurlijk niets op tegen, de verse moeder kan dan nadat alle weeën en zuchten achter de rug zijn, nog eens rustig terug zien hoe ze zich lag aan te stellen. Zoals u wellicht weet is ons gezin nogal groot geweest, dus vele kinderen krijgen nu kinderen. Dit komt er op neer dat we hier thuis regelmatig te maken hebben met onverwachte zwangerschappen, en bevallingen. 
Vaak, wanneer er weer zo’n mormel moet worden geboren, komen ze dan mijn videocamera lenen, want zelf hebben ze natuurlijk weer niet zo’n ding. Als dan alles achter de rug is, mag ik de kopieën maken, je mot dan natuurlijk gelijk even mee kijken! De lachspiegels op de kermis zijn er niets bij, de aanstaande moeders trekken smoelen tijdens het persen waar je als verantwoordelijke toch op zijn minst je bedenkingen bij hebt. Dat de vaders na het zien van het hele zootje nog trek hebben in z’n grimas is onbegrijpelijk. 
Natuurlijk vinden de meeste bevallingen plaats in het ziekenhuis. In elk ziekenhuis gaat het weer anders, zeker met de commando’s die de verloskundige geeft. De ene verloskundige roept steeds; drukken, drukken, drukken, en de ander; poepen, poepen, poepen, het blijft een smerige bezigheid. Uiteindelijk zien we dan op ons tv scherm een bol koppie verschijnen met kletsnat haar, of soms zo kaal als een biljartbal, maar er komt wat. Dan volgt het vaste ritueel; draadje doorknippen door papa en kind op de buik bij moeder. Kind blèren, moeder huilen en pa lachen, standaard, en voorspelbaar. En dan komt het pas echt! 
De laatste tijd moet ook zo nodig de ‘afronding’ worden gefilmd! Natuurlijk hebben de kersverse ouders regelmatig gekeken naar bevallingen op de tv, want de laatste tijd krijgt elke zender wel een baby, dus ze weten hoe het moet! Toch moet ik zeggen dat ik er niet blij mee ben dat ik regelmatig vanuit mijn ooghoeken zie hoe een verloskundige staat te wroeten in een placenta, en dat allemaal om te kijken of ‘het’ nog heel is! Het zal best belangrijk zijn allemaal, maar om nou deze educatieve aspecten van de bevalling ook nog mee naar huis te nemen gaat me duidelijk te ver. U moet weten dat ik meestal het nuttige met het aangename vermeng, dus zit ik vaak tijdens het tv kijken te eten. Ja, ik weet dat het niet hoort, maar ik doe het toch, dus.... Maar als ik heerlijk zit te genieten van een toffe uitsmijter, dan kan een in de placenta wroetende verloskundige de smaak van deze lekkernij toch behoorlijk beïnvloeden! 
Ik ben gek op kinderen, maar van mij mogen ze er ook gewoon ineens zijn, ik hoef de fabricage niet zonodig mee te maken! En misschien moeten ze de videocamera net als de GSM gewoon verbieden in het ziekenhuis, of missen we dan het aller mooiste in het leven?

Jan