Dakhazen

De meeste mensen wonen in een huis, de één in een flat, de ander in een gewoon huis op de grond. Vaak ben je het beste uit als je in een redelijk nieuw huis woont, je hebt dan minder problemen met het onderhoud en de indeling is logies. 
Ik heb een kennis die wilde graag nostalgie’s wonen, dat moet kunnen, geen probleem, want ook ruïnes moet je in stand houden. Maar laatst sprak ik hem weer eens, bij een bouwmarkt, hij zag er moe en bezweet uit. Gut, hoe gaat het met je, vroeg ik hem. Nou dat had ik beter niet kunnen doen, want daarna kreeg ik zowat de hele bouwkundige spoedopleiding van het NTI over me heen. Er waren problemen met bijna alles, zelfs klussen met kijkers zou er niet meer uitkomen! Hij had last van heipaalschurft, hanenbalktyfus, betonrot, schoorsteen munzels en baksteentorren. Tjonge, zo merkte ik op, kan de reiniging en ontsmettingsdienst daar niks aan doen? 
Met een hopeloze blik keek hij me aan, alsof hij van mij een goed advies wilde, maar ja, ik heb twee linker handen! Zijn badkamer heeft ondertussen geen buitenmuur meer zodat ze nu moeten baden in zwemkleding, om zo te voorkomen dat ze aanstoot geven aan de mensen die door de straat lopen. Het vocht in de woonkamer is erg, over de portretten aan de muur biggelen grote tranen. Hij heeft al drie keer de vloer moeten open breken omdat de vloerverwarming op diverse plaatsen de Hofpleinfontein na ging bootsen. Natuurlijk lekt het dak ook, dat hoort nu eenmaal bij nostalgie! Telkens als hij weer iets heeft gerepareerd, dondert er ergens anders weer wat in elkaar. Gelukkig heeft hij, zegt hij, twee rechter handen, dus alles zal goed komen, zegt hij. 
Zijn echtgenote, die mooie kunstwerken maakt, krijgt steeds ideeën voor stillevens, want overal liggen nostalgische hopen puin en wrakhout. Toch geloof ik best dat het in orde komt, waar een wil is, is soms wel een weg. 
Dan ben ik toch blij dat wij in een nieuwe woning wonen, geen munzels en daktorren, nee, gewoon alles recht en op zijn plaats. Bovendien kan ik goed met een boormachine en zaag overweg, mij overkomt dat niet, denk ik. 
Natuurlijk heeft een nostalgie’s huis ook zo zijn charme’s , je kunt zo lekker door dat gerimpelde glas kijken en in de winter is het zo heerlijk romantisch tochtig en koud. De scharnieren kraken zo gezellig en de trap is onmogelijk onhoorbaar ‘te nemen’. Als moeder de afwas staat te doen krijgt pa een kouwe douche, want het geisertje kan het niet aan, tof toch? 
Heerlijk zo’n woning uit de ouwe doos, het geeft me zo’n heerlijk gevoel, vooral als ik bij de radiator zit en door mijn dubbele glas naar buiten kijk, naar zo’n ploeteraar die bezig is om de ontsnapte dakhazen weer te vangen, want bij een nostalgie’s huis horen nu eenmaal dergelijke onverlaten.

Jan