Z’n bakkie zit in de prakkie!

Een beetje columnist heeft het veel te vaak over zijn familie, dat hoort zo, maar het is wel een handicap hoor. Zo heb ik een zwager, hij was al eens eerder aan de beurt, die is vrachtwagen chauffeur, tja, je kunt nu eenmaal niet allemaal tuinman of metselaar worden. Hij rijd in zo’n knoert van een kar, en sleept de ene ‘achttien footer’ na de ander van hot naar her. Ik heb wel eens in die cabine gezeten, je weet niet wat je meemaakt. Als ik in zo’n ding zou mogen rijden zag je me nooit meer thuis. Stereo installatie, telefoon, hydraulische stoelen, een stapelbed en een bakkie, het zit er allemaal in! Nou is voor de gemiddelde chauffeur het bakkie belangrijker dan die container die ze op hun truck hebben liggen, dus ook mijn zwager maakt zich ernstig zorgen over het zendvermogen van zijn radiozendinstallatie, want dat is de echte naam van het bakkie. 
De laatste paar maanden komt hij op de meest waanzinnige tijden, hier voor de deur met die joekel van een truck, om mij weer zo gek te krijgen effe te helpen met het uitdippen van alweer een nieuwe antenne. Uitdippen, heeft niets te maken met dipsaus of andere lekkernijen, het betekent gewoon dat je de antenne af moet stellen op de beste ontvangst en het grootste zendvermogen. Die ‘truckers’ scheuren heel de dag langs de weg en hun enige vertier schijnt te schuilen in het onderling converseren over van alles en nog wat, maar vooral over de plaatsen waar wetsdienaars hun het leven zuur staan te maken. 
Ik heb zelf ook jarenlang zo’n ding in huis gehad, maar om de sfeer en vooral het huwelijk heel te houden heb ik hem nog net op tijd naar de eeuwige jachtvelden kunnen verbannen. Achter mij staat ook zo’n spriet op het dakterras, ze hebben hem al drie keer moeten vervangen omdat de wind het ding om blies, nou is het maar te hopen dat deze blijft staan, want zonder bakkie kunnen de meesten niet meer leven. 
Mijn zwager heeft er thuis geen een, en dat scheelt, maar toch besteed hij een aanzienlijk deel van zijn inkomen aan het in standhouden van zijn verbinding met collega’s, en dat terwijl ze ook nog telefoon aan boord hebben. Regelmatig hangt hij hier voor de deur met zijn voeten aan de ruitenwissers om weer even een kabeltje net even anders te monteren, om zodoende weer een stukje verder te komen met zijn zendvermogen. Laatst had hij eindelijk de ideale spriet gevonden, alleen na montage bleek dat hij dan nog maar zeer beperkt was in het aannemen van lading. Met de lengte van zijn nieuwe aanwinst zou hij niet meer door tunnels kunnen, en dat is voor vrachtwagens toch wel een behoorlijke beperking van hun mogelijkheden. Nu rijd hij weer met een zielig  sprietje rond over vaderlands wegen, en hij voelt zich nu bijna net zo klein als zijn antennetje, en da’s niet veel. We hebben de zaak nog eens geëvalueerd, de meeste problemen komen omdat er steeds maar een oplegger achter hem hangt, zonder dat ding heeft hij meer ruimte achter zijn cabine voor een flinke joekel van een antenne. Hij gaat daar binnenkort met zijn werkgever in overleg, maar ik denk toch dat het bij een klein sprietje blijft. 
Trouwens zonder zo’n bakkie rijden ze misschien ook wel beter. Ik weet dat ik na deze laatste zin weer jaren moet werken aan de goede verstandhouding tussen mijn zwager en mij, maar ik kon het niet laten.

Jan