Weer een dubbeltje in de wasmand

Waarschijnlijk denkt u, net als ieder ander, dat ik bulk van het geld. Nou ik kan u vertellen dat dit maar heel betrekkelijk is. Natuurlijk, de huur en het gas en licht worden betaald, maar waarvan? Op de een of andere manier schijnen we een inkomen te hebben, vraag me niet waarvandaan of hoeveel, ik heb geen idee! Ik zal u vertellen hoe dat komt. 
Mijn echtgenote, ja zij weer, en ik hebben ooit de taken in het huishouden ‘eerlijk’ verdeelt. Het komt er op neer, omdat ik het oudste ben, dat zij wat meer doet dan ik, lief he? Een van de taken die ze op zich heeft genomen is het bij houden van de financiën. Ik heb daar toch geen jota verstand van en bovendien zou ik al snel teveel goederen aanschaffen die mogelijk niet geheel passen bij ons welstand niveau. 
Alleen, het heeft ook zo zijn nadelen, vooral als de collectebus langs de deur komt, ik moet dan nee verkopen. Ze houdt me zo kort, ik heb geen eens een kwartje op zak als ik ergens op visite ga! Vandaag of morgen pakt de politie me op omdat ik als platzakker voor klaploper word aangezien. Het is trouwens ook heel frustrerend dat je niet eens ergens een ijsje kunt kopen wanneer je plotseling een opwelling krijgt. De laatste tijd komen de Belgen weer de grens over, om bij ons in de wijk met een hard rinkelende bel aan te kondigen dat ze een wagen vol heerlijk ijs te koop hebben. Je ziet dan lachende kindergezichtjes met een muntje in de hand naar de Vlaamse ijsbereider rennen, terwijl ik zuchtend het hoofd moet afwenden om vervolgens nog maar eens in de kast te kijken of er soms nog een verdwaalde stroopwafel in ligt. 
Het is grote kommer en kwel! Zelf heeft mijn echtgenote natuurlijk wel een dikke knip met valuta, guldens, marken en sinds kort ook dukaten, want ze moet boodschappen doen. Ik mag al niet mee naar de supermarkt omdat ik teveel lekkernijen wil kopen en nou kan ik tegenwoordig al niet meer het padvindertje aan de deur een kwartje betalen, omdat hij mijn stoepje heeft geveegd, dat is toch verschrikkelijk? 
Ik probeer wel eens wat centen bijeen te sprokkelen. Soms kom ik nog wel eens een dubbeltje tegen in de wasmand of een kwartje tussen de kussens van de stoelen, ik ben dan de koning te rijk. Maar als je het dan na een paar maanden eindelijk voor elkaar heb om wel vijf gulden in je pennenbakje bijeen te hebben gespaard, dan komt er weer zo’n bleekneusje aan de deur met een busje, voor het goede doel, weg poen! 
Toch krijg ik elke verjaardag een portemonnee, de sadisten, wat heb ik er aan? Maar ik zou ik niet anders willen hoor, want als ik iets nodig heb, dan krijg ik het ook. En omdat ik de prijzen toch niet weet, maak ik me ook niet druk als mijn troel weer binnenkomt met de armen vol met struiken en planten, die schijnbaar onontbeerlijk zijn in onze tuin, en dat is toch wel een grote zorg minder!

Jan