Kabinetten horen om te vallen

De laatste tijd bruist het van activiteiten in ons landsbestuur. Niet alleen in de landelijke politiek is het kommer en kwel, ook de mutaties bij de plaatselijke overheden, zoals dat zo mooi heet, zijn niet van de lucht. Onze regering is de laatste tijd enorm bezig om zichzelf in stand te houden, crisis, en referendum alsmede enquête ‘s zijn termen waar bijna heel het land mee in het hoofd loopt. Dat er daarom bijna geen tijd meer overblijft om het land te besturen, zal ze worst wezen, dat was toch al bijzaak. Wel jammer dat oud burgemeester Peper van Rotterdam nu op het Binnenhof zit, kan ik niet meer over hem mopperen, en hij gaf juist zo vaak aanleiding. 
Met Opstelten is het maar niks, hij doet zijn naam helemaal geen eer aan en is veel te veel een echte burgervader. De man doet niet anders dan openingen en altijd met zijn ketting om! Bram wist nooit waar hij dat ding had gelaten, maar Ivo is hem nooit kwijt want volgens mij staat hij s’ morgens bij het opstaan zijn ambtsketen voor de spiegel al over zijn keurig gestreken overhemd te draperen. 
Maar even terug naar de ministers op het Binnenhof. Kabinetten die vallen, horen gewoon niet meer op te staan, als een boom eenmaal omligt dan kun je hem wel weer overeind zetten, maar hij dondert gegarandeerd weer om. En dan lopen ze ook nog te klagen dat ze zo vaak tot diep in de nacht moeten door debatteren, nou, wat dacht je dan voor dat geld? Menig werkman, die wel een vak heeft geleerd, moet voor een hongerloontje avond aan avond overwerken! Trouwens de debatten gaan steeds maar over de regering zelf, als wij bij onze baas zolang moesten ouwehoeren over ons eigen functioneren, dan hadden we al lang op de keien gelegen, met of zonder duidelijke taal. 
Terwijl er uit België gifkippen binnenstroomden, was onze ‘leiding’ bezig om over hun eigen fouten te lullen, dat is toch een ernstige vorm van falen? Gelukkig doen de regionale en plaatselijke bestuurders het wat beter. 
De burgemeester van Albrandswaard, een aardig vrouwtje met oog voor detail en meestal zonder halsketting, houdt de wind er goed onder, en viert met de gemeenschap tenminste het 600 jarig bestaan op gepaste wijze, dat kon je van Bram niet zeggen. Ook in Spijkenisse, over de brug links af, gaat alles op rolletjes. 
En dan Hoogvliet, een deelgemeente die eigenlijk een stad hoort te zijn, bestuurder Elemans sloopt alle rotte plekken in het ‘dorp’. Onder het motto; grote stappen snel thuis, heeft hij zo van een plaats met een slecht imago, toch weer een opbloeiende gemeenschap gemaakt, die straks kan rekenen op jaloerse blikken van mensen uit windstreken  waar men minder eigenwijze bestuursleden heeft. 
Voor mij mag er gewoon een nieuw kabinet komen, maar dan wel een waar geen ex vakbondsleden in zitten, die denken teveel aan het personeel en te weinig aan het product. 

Jan