Zes miljard
Hallo allemaal, ja ik zeg
expres allemaal, want nu we dan toch eindelijk met zes miljard mensen op deze
aardkloot rondlopen, kun je je niet meer beperken tot; hallo waarde gemeenschap.
Ooit leerde ik op school dat we in Nederland vijf miljoen inwoners hadden. Het
is dan ook angstig om te constateren dat we nu reeds met vijftien miljoen mensen
op dit uitermate kleine stukje bagger wonen.
Het is gewoon een kunst om eens een
keer niemand tegen te komen als je gewoon zomaar ergens loopt. Ik kan er niets
aan doen maar bij dergelijke aantallen krijg ik altijd de neiging om dan te
denken aan alles wat zich heeft moeten afspelen voordat het zover was. Als je
weet dat men gemiddeld tien keer moet schieten voordat het één keer raak is,
heb ik het gevoel dat wij mensen toch behoorlijk ‘in de weer’ zijn geweest
de laatste jaren. En dan maar klagen dat we te weinig bewegen! Het grappige is
dat we steeds meer eisen stellen aan onze privacy, we willen in een rustige
omgeving wonen, geen last hebben van elkaar of van overvliegende jumbo’s en al
helemaal niet van treinen die sneller door de Betuwe razen dan dat Flipje ooit
voor elkaar heeft gekregen.
Rotterdam
heeft een vliegveld, dat is natuurlijk logies, want het is een wereldstad en die
hoort gewoon een dergelijke slagader te hebben. Maar er wonen nabij die
luchthaven ook mensen, gewone stedelingen die net zoals u en ik, liever in een
bruisende stadse omgeving wonen dan weg te kwijnen op het platte land. Die
stedelingen weten dat je in een stad geen krekels of kwakende kikkers hoort.
Toch zijn er ook een paar stedelingen die zelfs in het bruisende economische
centrum krekels willen horen in plaats van stijgende en dalende vliegtuigen die
bezig zijn de economie nog verder uit te breiden, want er komen nog eens zes
miljard mensen bij op de wereld! Maar nee hoor, die vliegtuigen moeten maar weg.
Niemand klaagt als er een helikopter van de traumadienst met een pokken herrie
een leven komt redden, ben je gek, dat hoort nu eenmaal bij het stadse leven.
Ook klagen er maar weinig mensen over zichzelf, zeker niet wanneer ze met hun
auto massaal in de rij gaan staan om naar het strand te gaan, of op hun motor de
dijken onveilig proberen te maken. Nederlanders hebben altijd de neiging om te
klagen over dingen die ze zelf veroorzaken. Klagen als de boer in de vroege
ochtend begint te maaien, maar nog harder klagen als het brood in de supermarkt
is uitverkocht. En dat komt allemaal doordat we met teveel mensen zijn.
Ik ben
dan ook een voorstander van geboorte beperking, nou ja, hier en daar een baby
kan nog wel, maar niet teveel meer hoor! Ik weet wel dat onze bijbelse opdracht
bestaat uit de historische woorden; ga heen en vermenigvuldig u, maar er staat
echt niet bij dat we dat tot aan een factor tien moeten doen. Al dat gevrij
geeft alleen maar problemen, te veel herrie, te weinig eten, hoge werkeloosheid
je wordt er doodmoe van en ga zo nog maar even door.
Ik heb daarom een besluit
genomen; ik neem er geen kinderen meer bij! Ik ben nu tweeënvijftig jaar en heb
er zes, dus dat is méér dan genoeg!
Jan