Daar krijg ik nou een kunstkop van!

Ik geef het toe, het is te voorspelbaar en te oubollig, maar toch doe ik het. Deze column gaat over het Kunstkopfestival, de dertiende alweer, dat afgelopen zaterdag in Hoogvliet het culturele jaar inluidde. Natuurlijk moest onze cultuurpaus, zoals onze langharige kunstschilder Marcellus Hoornweg de portefeuillehouder van kunst en cultuur, Arnold van der Heijde, altijd noemde, de zaak weer openen. 
Van der Heijde, altijd in voor een beetje pr en een leuk T- shirt, vertelde allemaal leuke dingen die we al wisten, maar die uit zijn mond nog weer een beetje extra kleur gaven aan een evenement dat al reeds overliep van culturele uitbarstingen van verschillende origine. Dus hieruit blijkt dat de organisatoren niets dan lof toegewuifd kon worden want het was weer geweldig, en dat ook nog allemaal zonder geweld. Vooral dat laatste zal Joop van der Hor wel weer aanspreken, want hij hoefde zich als tijdelijke spreekstalmeester geen enkele maal in het Hermandad uniform te hijsen om de orde te handhaven. Ik begrijp trouwens toch niet waarom die man niet in de politiek gaat, want hij kan beter lullen dan op zijn leeftijd nog achter boeven aanrennen, zoals hij zelf wel eens heeft aangegeven. 
Natuurlijk was Hoogvliets ‘burgemeester’ Hans Elemans weer van de partij, overal waar mensen zijn is hij te vinden. Maar deze keer had hij een wel zéér belangrijke taak, want hij mocht bekend maken wie de nieuwe Hoogvlieter van het jaar zou worden. De spanning was te snijden, want vele oogjes keken met blijde verwachting naar ons opperhoofd, wie zal deze mooie titel met het bijbehorende astronomische geldbedrag krijgen? De klap kwam hard aan voor Donnie Jelsma en Marjo Veenstra, van het OOG project en ook voor Ria Stok van de Buurtcommissie Ruitwagen en Netten, want niet zij, maar de vrijwilligers van het periodiek De Magnaat werden de winnaars. Maar als je op de tweede plaats staat, ben je echt niet minder hoor. 
Hoofdredacteur Peter van Druten, een deelgemeente pief die zich als leider van dit blad zeer content voelde met deze erkenning, kan dankzij deze prijs de met uitsterven bedreigde Magnaat weer een poosje in onze  brievenbus laten glijden. Het zou trouwens erg jammer zijn als dit blad ging verdwijnen want het is het enige orgaan in Hoogvliet dat zich helemaal op redactionele inhoud kan storten zonder onderbrekingen voor de reclame. Maar ach, zo heeft alles zijn voor’s en tegens. Maar met de opening van het nieuwe culturele seizoen in Hoogvliet, kunnen de artistiekelingen weer hun gang gaan en dat is natuurlijk het mooiste, want zonder kunst is zelfs Hoogvliet maar een gewoon dorp. 
Na de bekendmaking van de Hoogvlieter van het jaar barste in alle heftigheid een oorverdovend concert van een drumband los, het was zo hard dat menig 60 plusser naar zijn pacemaker moest grijpen om deze bij te stellen, want de luchtverplaatsing voor de luidsprekers was zo groot dat je kunstgebit uit je giechel klapte! Maar alles kwam weer goed. Als afsluiting nog een receptie voor genodigden, leuk om elkaar weer eens in burger te zien, geen formaliteiten geen gezwets op hoog niveau, nee gewoon met het glas in de hand elkaar vertellen hoe goed iedereen was en ook goed om eens de partners van elkaar te zien, want die zijn vaak de drijfveer achter de echte bestuurder, ja toch? 
En omdat cultuur altijd begint met geld, werd de receptie gehouden in de hal van een bank, erg toepasselijk natuurlijk, ook al was het een boerenbank, Maar dat maakt niet uit, want het gaat toch om de cultuur, tenminste dat hoop ik.

Jan