Troonrede

Het gaat goed met Nederland, de koningin zei het zelf. Inmiddels een week geleden was het prinsjesdag, waarom dat zo heet weet ik ook niet, maar het was er wel. Beatrix, we mogen haar bij de voornaam noemen maar vaak mag je dat bij je baas niet, vertelde precies wat er op haar briefje stond. Dat moet want de regering heeft dat allemaal voor haar uitgezocht. Telkens weer hoor je dan doorschemeren dat het enorm goed gaat met de economie en dat de koopkracht weer 1 procent omhoog is gegaan en bla, bla, bla. Dat zal wel, natuurlijk gaat het beter, maar gaat die vlieger op voor iedereen? 
Waarom is het dan zo druk bij de sociale diensten, en waarom zie je dan gezinnen om je heen die nauwelijks de huur van hun toch al goedkope woning niet kunnen betalen? Als er een landelijke actie wordt gehouden voor een goed doel, dan komt er enorm veel geld binnen, de mensen die het graag horen willen roepen dan hoog van de toren; zie je wel, het gaat goed in het land, de mensen kunnen meer weggeven. Gelul natuurlijk, er zijn heel veel mensen die meer zijn gaan verdienen en die meer kunnen besteden, maar er zijn ook waanzinnig veel mensen die creperen, ook in dit land! Ze hebben de bek er van vol; ‘stille armoe’, men doet net alsof het iets geheimzinnigs is dat slechts hier en daar voorkomt, alweer gezwets, het komt veel vaker voor dan men de rijkeren wil doen geloven. 
Kinderen die niet met een schoolreisje mee kunnen omdat er geen centjes genoeg zijn, buurtorganisaties die elke maand bij absolute minima een voedselpakket komen brengen, het gebeurt hier, in Nederland! Natuurlijk, echt dood gaan van de honger gaat vrijwel niemand, maar is een leven in armoe wel beter dan doodgaan? 
Cijfertjes vertellen de regeerders precies hoe het er voorstaat met de economie, alleen van de inkomsten en uitgaven van de ‘minimumlijers’ heeft men geen kaas gegeten, want dat zijn kruimels die de moeite van het oppikken niet waard zijn. Wel weten de regeerders hoog van de toren te blazen dat er heel wat miljoenen zijn overgebleven. Dit meevallertje zal worden verdeeld over een aantal projecten, maar de armoezaaiers zullen er weinig voordeel aan hebben, want die zijn toch niet interessant. Je kunt je trouwens ook nog afvragen wanneer ben je arm? Als niemand wat heeft dan is degene met een kartonnen doos als huis al een rijk mens, maar als iedereen om je heen twee auto’s en een kast van een woning heeft, die ook nog is ingericht met dure spullen, dan ben je zeker arm te noemen als je ergens in een hokkie vierhoog zit, en een tweedehands fiets voor de deur hebt staan. 
Als je de glanzende bolides van het werkvolk over de Spijkenisserbrug ziet forensen, dan krijg je inderdaad de indruk dat we vastlopen in de welvaart, maar kijk nou eens een keertje achter die dure flats, staan daar niet toch nog een paar uitgeleefde krotten? Vinden we het vreemd dat er sommige mensen uit nood dingen gaan doen die eigenlijk niet kunnen? Ik ben bang dat als we almaar blijven roepen dat het zo vreselijk goed gaat, slimme jongens straks de prijzen gaan ophogen en de levenstandaard verder optrekken, zodat straks de rijkeren het enige volk zijn dat nog mee kan in de trein naar het geluk, welzijn en de vreugde.

Jan