Steppen
U heeft het natuurlijk
allemaal wel gelezen, er gingen vorige week een aantal mensen op de step naar
Londen. Ze kwamen ook weer terug, dat wel. Ik was erbij toen ze vertrokken, je
blijft een nieuwsgierig mens nietwaar? Men had speciaal een goeroe aangetrokken
omdat men toch vreesde het zonder de mentale opkikker van een man als Ratelband
het niet te redden. Onzin natuurlijk want de deelnemers aan de tocht, die het
ook nog voor het goede doel deden, waren stuk voor stuk van het type; doorgaan
met de blik op oneindig.
Nadat er diverse keren tsjakka was geroepen, dat is volgens mijn encyclopedie
een kreet die een Oeroboero indiaan roept als hij met zijn bijltje op zijn grote
teen slaat, wilden diverse gastsprekers nog een extra hart onder de riem van de
steppers prakken. Onze burgermeester, Hans Elemans, sprak lovende woorden, zodat
succes al bijna verzekerd was. Het viel me hierbij wel op dat Elemans wel erg
vaak ‘off the record’ stond te smoezen met Ratelband, hij zal toch in
Hoogvliet hoop ik geen onderdak gaan bieden aan deze goeroe, want hier kunnen we
het best wel af zonder hokus pokus.
Terwijl de steppers al die tijd klaar stonden om te vertrekken, bleven diverse
prominenten maar kletsen, sommige coureurs moesten al hun eerste plaspauze houden in de buurt van een populier. Er was gelukkig veel politie
op de been, want bij dergelijke festiviteiten weet je maar nooit. Dat was
trouwens voor het laatst, want het halve politiekorps ging mee op de step. De
andere helft heeft het dan ook druk gehad met het handhaven van de orde, hoewel,
er is eigenlijk niets gebeurd, toch wel een beetje vreemd.
Uiteindelijk stond Hans Elemans gereed bij de startstreep, je zag de glunderende
gezichtjes van de sportief uitgedoste steppers,
ze stonden helemaal in stelling. Toch moesten ze nog even zo blijven staan, want
hoewel hij het gratis deed, wilde Emiel Rateldinges nog wat zeggen, normaal kost
elk woord een tientje. Ondertussen stond onze ‘burgemeester’ met een geladen
pistool wat te grijnzen, want je loopt niet elke dag gewapend te regeren. Na nog
een keer de Oeroboero kreet; Tsjakka, mocht Elemans de trekker over halen.
Nou heb ik oog voor detail, dus ik had al gezien dat het ding nog stond
geblokkeerd, ja Hans ik heb wél een wapen vergunning, dus het ging mis.
Gelukkig herstelde ons opperhoofd zich met elan en loste met verve het
startschot. De hele meute vertrok met spoed, over mijn tenen en langs wapperende
vlaggen in de richting van Engeland. Ze hebben het keurig gedaan en kwamen
afgelopen woensdag terug met een leuke opbrengst voor het goede doel, zo hoort
het en zo is het goed. Zelf had ik geen tijd, maar anders was ik mee gegaan
ondanks mijn eksterogen en jubeltenen.
Zo zie je maar weer, er zijn nog mensen die sportiviteit kunnen combineren met
een goed doel, dat is mooi en ik ben er trots op dat ik in deze regio woon, want
ondanks alles is het hier zo gek nog niet!
Jan