Steppen

geplaatst: 6 oktober 1999

Jan Koopmans

U heeft het natuurlijk allemaal wel gelezen, er gingen vorige week een aantal mensen op de step naar Londen. Ze kwamen ook weer terug, dat wel. Ik was erbij toen ze vertrokken, je blijft een nieuwsgierig mens nietwaar? Men had speciaal een goeroe aangetrokken omdat men toch vreesde het zonder de mentale opkikker van een man als Ratelband het niet te redden. Onzin natuurlijk want de deelnemers aan de tocht, die het ook nog voor het goede doel deden, waren stuk voor stuk van het type; doorgaan met de blik op oneindig. 
Nadat er diverse keren tsjakka was geroepen, dat is volgens mijn encyclopedie een kreet die een Oeroboero indiaan roept als hij met zijn bijltje op zijn grote teen slaat, wilden diverse gastsprekers nog een extra hart onder de riem van de steppers prakken. Onze burgermeester, Hans Elemans, sprak lovende woorden, zodat succes al bijna verzekerd was. Het viel me hierbij wel op dat Elemans wel erg vaak ‘off the record’ stond te smoezen met Ratelband, hij zal toch in Hoogvliet hoop ik geen onderdak gaan bieden aan deze goeroe, want hier kunnen we het best wel af zonder hokus pokus. 
Terwijl de steppers al die tijd klaar stonden om te vertrekken, bleven diverse prominenten maar kletsen, sommige coureurs moesten al hun eerste plaspauze houden in de buurt van een populier. Er was gelukkig veel politie op de been, want bij dergelijke festiviteiten weet je maar nooit. Dat was trouwens voor het laatst, want het halve politiekorps ging mee op de step. De andere helft heeft het dan ook druk gehad met het handhaven van de orde, hoewel, er is eigenlijk niets gebeurd, toch wel een beetje vreemd. 
Uiteindelijk stond Hans Elemans gereed bij de startstreep, je zag de glunderende gezichtjes van de sportief uitgedoste  steppers, ze stonden helemaal in stelling. Toch moesten ze nog even zo blijven staan, want hoewel hij het gratis deed, wilde Emiel Rateldinges nog wat zeggen, normaal kost elk woord een tientje. Ondertussen stond onze ‘burgemeester’ met een geladen pistool wat te grijnzen, want je loopt niet elke dag gewapend te regeren. Na nog een keer de Oeroboero kreet; Tsjakka, mocht Elemans de trekker over halen. 
Nou heb ik oog voor detail, dus ik had al gezien dat het ding nog stond geblokkeerd, ja Hans ik heb wél een wapen vergunning, dus het ging mis. Gelukkig herstelde ons opperhoofd zich met elan en loste met verve het startschot. De hele meute vertrok met spoed, over mijn tenen en langs wapperende vlaggen in de richting van Engeland. Ze hebben het keurig gedaan en kwamen afgelopen woensdag terug met een leuke opbrengst voor het goede doel, zo hoort het en zo is het goed. Zelf had ik geen tijd, maar anders was ik mee gegaan ondanks mijn eksterogen en jubeltenen. 
Zo zie je maar weer, er zijn nog mensen die sportiviteit kunnen combineren met een goed doel, dat is mooi en ik ben er trots op dat ik in deze regio woon, want ondanks alles is het hier zo gek nog niet!

Jan