Naam zonder S

Ik voel me al een week hopeloos alleen. Nee dat komt niet omdat ik uit ‘Big Brother’ of zo ben gezet, maar ik voel me gewoon een beetje incompleet. Toen ik honderd jaar geleden werd geboren kreeg ik de fantastische voornaam Jan van mijn dolgelukkige ouders. Mijn achternaam stond natuurlijk automatisch vast want die bestond al eeuwen en was ooit ontstaan bij mijn voorouders die kooplui waren en nog later zelfs bij de Verenigde Oost-Indische Compagnie hun sporen achterlieten.
Ik ben altijd trots geweest op mijn naam, want we hebben in de familie best wat prominenten voortgebracht, ook wel wat teleurstellingen natuurlijk, van onder andere zangers die probeerden met onze mooie achternaam goede sier te maken en van boksers die meer in de bak zaten dan in de ring, maar verder ging het allemaal goed. En natuurlijk ben ik door mijn stukjes ook wereldberoemd in Hoogvliet en omstreken, daar doe je het voor, ja toch?
Ik schrijf ze graag want ik hou van contact met mensen. En toen onze eigen trouwe MaasposT de opmaak van hun krant wilden veranderen was ik verheugd want dat gaf aan dat men bij deze krant meegaat met de tijd en van alles doet om hun product mooi te maken. Dat mijn fraaie portret niet meer boven mijn columns kon staan omdat dat niet meer in het concept past, was voor mij geen probleem, want iedereen kent me inmiddels wel en mijn kop komt vaak genoeg vanwege andere nieuwtjes in de krant dus u kunt blijven genieten. Toch voel ik me eenzaam.
Ik ben namelijk ontdaan van mijn trots, mijn eer en mijn naam! In de nieuwe opzet van ons lijfblad heeft iemand, ik wil niet weten wie, de S achter mijn prachtige naam vergeten! Er zijn duizenden Koopmannen, maar heel weinig Koopmansen en ik heet dus KoopmanS, net zoals de Maaspost een T aan het eind heeft, heb ik een S aan het eind. Een begrijpelijke fout, ik zal de maker hiervan dan ook niet boos aankijken, ik kijk gewoon helemaal niet meer, maar ik heb er wel wakker van gelegen.
Mijn oude moeder sprak me ogenblikkelijk aan; ‘doe je die stukjes niet meer? Ik zag dat iemand anders ze nu doet, maar hij schrijft bijna net zo goed als jij’. Toen moest ik mijn stokoude moeder vertellen dat onze familienaam was verdoezeld  door een tikfout van een onbekende. Ze knikte niet begrijpend terwijl ik haar beloofde het recht te zetten. U bent de eerste die kan zien of dat is gelukt, want als het meezit staat er nu bovenaan weer gewoon de naam van een man die trots is op zijn naam, en daar veranderd niemand wat aan!

Jan KoopmanS