Feest voor de toekomst

Zo onder de rook van Spijkenisse maak je wel wat mee hier aan de andere kant van de brede sloot. Zo was het vorige week weer raak in Hoogvliet met de wederopbouw van ons dorp. Wederopbouw? Nou ja, het lijkt er een beetje op. Hoogvliet gaat renoveren, hoewel ook dat al weer niet de juiste uitdrukking is, ze gaan gewoon slopen! De bal gaat er in riep deelraadsvoorzitter Hans Elemans spontaan, toen bleek dat het spectaculaire vernieuwingsproject voor Hoogvliet mocht beginnen. 
Natuurlijk ging ik ook kijken, want ja, je bent toch vol belangstelling als het om je dorpie gaat. Iedereen die de start van dit grootste vernieuwingsproject van Nederland wilde bijwonen moest naar het Elemans clubhuis komen, ook wel deelgemeentesecretarie genoemd. Natuurlijk stond onze Hans al op het half in puin gereden bordes te wachten op het voetvolk, gelukkig maar want zonder goede leiding loopt alles in puin en dat was niet de bedoeling, tenminste toen nog niet. 
Toen er voldoende belangstellenden waren en ook de klok aangaf dat het zover was, nodigde onze ‘burgemeester’ iedereen aan om hem te volgen naar het te slopen complex, te voet! Met het gevoel dat die man geen notie heeft van de grootte van Hoogvliet, liep ik sneaky naar mijn vlakbij geparkeerde auto en tufte omzichtig zonder op te vallen naar de plek des onheils. Heel spontaan kwam Elemans daar na wel een half uur eindelijk aan, met een drumband aan zijn zijde, dat marcheert natuurlijk beter. 
Na de nodige bla, bla, het schudden van handjes en niet te vergeten het poseren voor de regionale en landelijke pers, konden we eindelijk beginnen met het nuttigen van de feesttaart die reeds lange tijd stond te schreeuwen om opgegeten te worden. En na een poosje mochten we alweer achter onze dorpsoudste aan waggelen, om naar een spectaculaire show te kijken die door de verantwoordelijken op touw was gezet.  En ik moet toegeven, het was echt heel mooi en prachtig, ze kunnen toch wel wat in Hoogvliet hoor. 
Natuurlijk krijg ik nu weer te horen dat ik te positief ben over dit dorp, nou en? Een stelletje wezenlozen met flaphoeden en zwiepschoenen paradeerden over de galerijen van de te slopen flat terwijl er vanaf een andere galerij trommelgeluiden kwamen van een stel mateloos positievellingen die volgens mij elk feestje wel van de partij zijn want ze kwamen me bekend voor. Samen maakten ze prachtige muziek waarbij je bang was dat de basklappen van hun trommeltjes een vroegtijdige sloop van de flat zou gaan betekenen. Toen uiteindelijk onze ouwe nozem Cesar Zuiderwijk, per bulldozer van de zaak, de boel nog wat kwam opfleuren werd het een waar gekkenhuis. 
Terwijl ik met mijn videocamera in aanslag het allemaal vast stond te leggen voor het nageslacht, knalden onverwachte voetzoekers en ander vuurwerk mijn oren tot gort en ik ben nog zeker drie weken van de leg, jeminee wat was dat hard Hans! 
Maar het was werkelijk een mooi begin van het einde en natuurlijk ook een mooi einde van wat ooit voor velen een mooi begin is geweest. Hoogvliet ontwikkeld, en zo hoort het ook!

Jan