Tae-Bo
Je kunt tegenwoordig geen tv
meer aanzetten of je ziet wel een paar wezenlozen druk bezig met de een of
andere sport die dan je figuur weer maken zoals je het ooit hebt gekregen,
namelijk 'Goddelijk'. De laatste tijd hoor je veel over Tae- Bo , je schijnt er
kilos van af te vallen en je krijgt een lijf waar zelfs een Barby nog jaloers op
zou zijn.
Ik had me voorgenomen ze een poosje niet meer in mijn epistels te betrekken, ze
wordt te populair, mijn vrouw dus, wil
nu ook aan die sport gaan doen, want ze vindt dat ze een buikje heeft en verder
moet er volgens haar ook wel het een en ander verbeteren. Ik durf niet te zeggen
dat ik het daar mee eens ben want ik weet ondertussen hoe ze is. Ze ging van de
week de stad in en heeft de bijbehorende kleding gekocht, nou ja kleding. Het is
meer de outfit van een revuegirl in een nachtclub, je wordt al opgewonden van
het pakkie voordat ze het aan heeft gehad!
Ik weet heus wel dat je makkelijke kleding aan moet trekken, dat doet Tatjana,
die ook Tae- Bo lessen geeft, uiteindelijk ook, maar van haar zijn we het gewend
en het staat haar ook goed. Gisteren ging mijn eega alvast wat oefenen, de tafel
moest even opzij en de honden in hun hok. Ze maakte bewegingen waarbij je meer
de indruk kreeg dat ze naar een afkickcentrum voor drugsverslaafden moest dan
naar Tea Bo. Toen ik er even langs wilde om een kopje koffie in te schenken,
kreeg ik een driftig heen en weer gaande vuist van haar in mijn linker oog, ik
heb nu een prachtige blauwe ring om mijn kijker. Zou je hiermee niet naar een 'blijf
van mijn lijf huis' kunnen gaan?
Onze dochters gaan gelukkig ook mee, want die kunnen haar dan een beetje
afremmen, wanneer ze iets te uitbundig gaat worden. Uiteindelijk kan het op haar
leeftijd best gevaarlijk zijn, voor je het weet heeft ze een enkelband blessure
en moeten we Ruud uit Breda laten komen om haar weer op de been te helpen.
Ikzelf heb ook een buikje, maar mijn conditie moet eerst worden opgevijzeld
volgens mijn echtgenote, die het weten kan, want volgens haar beweeg ik te
weinig en snoep teveel, gelul natuurlijk, ik heb gewoon natuurlijke
aanleg.
Maar goed, voor mij dus nog even geen Tae- Bo, eerst nog wat bewegen, met mijn
computermuis denk ik, en dan zien we wel verder. Ik ga ze natuurlijk brengen
naar de sportschool, lopen is veel te inspannend, maar ik kijk wel even om een
hoekje hoor, want ik moet even zien hoe ze in dat pakkie gaat huppelen, als het
maar niet gaat scheuren! Ze zal daarna wel erg moe zijn dus dat wordt vroeg naar
bed voor haar, kan ik dus gewoon een nachtje doorwerken want er zijn dan vast
geen andere perspectieven meer. Nou maar hopen dat ze een strak buikje krijgt en
een positieve uitstraling want dan kan ik met haar voor de dag komen, ja
toch?
Hoewel ik wel een beetje bang ben dat ze straks zo’n spetter wordt dat ze mij
niet meer ziet staan, wat moet ik dan, ook op Tae- Bo? Nu ik er over nadenk heb
ik eigenlijk liever dat ze een buikje blijft houden want ik heb nou de zekerheid
dat ze bij me blijft. Maar ja, dat pakkie is ook wel leuk natuurlijk, dus toch
maar.