Ik was uitgekozen

Het was me wel weer het weekje zeg! Er gebeurde van alles, declaraties van ambtenaren, spijtige pausen, Fyenoord die verliest, De Bus alweer bekogeld, nationale Boomplantdag en als uitsmijter nog het planten van een, ja hoe komen ze er op, millenniumboom. 
Dat laatste mocht ik doen, nee niet alleen hoor, 'Jacky' hielp ook een beetje en gelukkig ook nog een sterke medewinnaar. Winnaar? Ja, ik was samen met nog een gelukkige de winnaar van een wedstrijd, je moet maar geluk hebben. 
Een poosje geleden, in ambtelijke kringen eigenlijk buitengewoon kort geleden, was er een wedstrijd uitgeschreven door de deelgemeente: 'Waar moet de nieuwe millenniumboom komen te staan'. Natuurlijk moest ik weer zonodig meedoen, mijn echtgenote was er al op tegen, maar ja, je wilt wat voor je dorpie doen, ja toch? Wil je vandaag de dag iets blijvends in Hoogvliet plaatsen dan moet je heel goed nadenken, want voor je het weet moet het weer weg vanwege 'infrastructurele wijzigingen'. 
Toen kreeg ik een brainwave, dat is een ander woord voor ingeving, de Dorpskerk staat er al heel lang en heeft alle renovaties overleefd, dus daar moet het veilig zijn voor bulldozer en kettingzaag. Dus, geheel in stijl, een e-mail verzonden naar de deelgemeente, wist u al dat dat tegenwoordig kan? Vorige week was het hoogtepunt, de winnaars waren bekend en mochten als zodanig samen met dagelijks bestuurder Jacqueline Cornelissen de boom in de grond kwakken en zo het Hoogvlietse volk tonen dat  we verschrikkelijk milieu bewust zijn. En dat ben ik natuurlijk ook, ondanks de twijfel bij enkelen. 
Maar gelukkig stond onze langharige Bomenridder goedkeurend te knikken toen de struik de bagger in ging, al moest er wel een kraan bijkomen, die vast een vermogen heeft gekost, maar ach, wie let daar nou op, dus ik heb weer een goeie beurt gemaakt! Natuurlijk kregen we een toespraak, tenminste daar leek het op, meestal ontgaat je de inhoud want je bent erg gespannen tijdens zo’n belangrijke opdracht. Sommige aanwezigen vonden het nodig mij allerlei opmerkingen naar het hoofd te slingeren, om kenbaar te maken dat ze ook wel eens lollig kunnen zijn. 'Goh, Jan, is je wagen toch wit' en 'Is je broek al opgedroogd?', en dat allemaal omdat ik vorige week mijn auto een keer door de wasstraat heb gereden. Allemaal tuig natuurlijk, laat mij nou gewoon die boom planten, dan kan ik aan de koffie Deze gedachte hield me meer bezig dan die lolbroeken die zelf nog nooit een boom hebben gepoot, ook die Bommenridder niet. 
Dus mocht u eens in de buurt komen van die boom, kijk dan nog eens goed, want deze boom gaat minstens een eeuw mee, heus dat moet wel op die plaats, want het is daar te smal voor een flat en te drassig voor een snelweg. De bos bloemen die ik kreeg heb ik aan mijn moeder van 85 gegeven, want zij heeft er voor gezorgd dat ik die boom kon planten.

Jan