Ruigtaart
Ik heb tegenwoordig de
twijfelachtige eer om voor van alles en nog wat te worden uitgenodigd. Zo ook
vorige week. Er was een gezellig samenzijn in het Ruigeplaatbos, u weet wel, dat
stukje ongerepte natuur, bij die brede sloot die men de Oude Maas noemt. Er
waren heel wat mensen die me kenden en het was dus een hele opgave iedere keer
weer een lulverhaal op te hangen over hoe het met me gaat, gelukkig kan ik snel
accelereren als het moet, dus iedereen kreeg hetzelfde te horen, het gaat goed,
dank u en tot ziens.
De crème de la crème van het regionale bestuur was op werkschoenen naar het
bos gekomen, dit laatste vanwege de bagger die overal lag. Tussendoor mocht, nou
zeg maar moest, ik mee met een Ranger, wij noemden dat vroeger jonge woudlopers,
want die wilden je perse uitleggen hoe belangrijk het bos is en vooral welke
nieuwe plantensoorten er zich aan het ontwikkelen zijn.
Zo weet ik nu, gelukkig maar, dat 'Hollands kant' een variant is op de Groningse
rabarber en dat de kierewiet weer paart met de nachtegaal, wat zou ik zonder
deze kennis moeten beginnen? Onze 'Hoofdbioloog' Hans Elemans vertelde over het
bos alsof hij het zelf had gemaakt en Jacqueline Cornelissen vulde hem aan alsof
het was afgesproken, maar dat zal toch niet?
Aan de overkant van het bos zag ik hoe Spijkenisse met hun oevers heel anders
omgaat, jammer eigenlijk want een overtochtje met een roeiboot er naar toe zou
voor onze 'Jacky' het ultieme gebeuren zijn geweest, ze houd wel van
schipperen.
Omdat er er ook een zigeuner orkestje was, kwam ook de plaatselijke cultuurpaus
Arnold van der Heijde even kijken, of was het vanwege die heerlijke taart? Want
taart was er, heel veel, maar dat ben ik al gewend bij gemeentelijke projecten,
je zou er een dikke buik van krijgen. Trouwens het valt me op dat de smaak
altijd goed is, ik denk dat het DB die dingen zelf maakt, natuurlijk onder de
bezielende leiding van Jacky want die zal vast een lekker potje kunnen
stoven.
Het was al met al een goede zaak dat het Ruigeplaatbos nu eindelijk mag worden
zoals het hoort te zijn, nu alleen nog die plastic panda weghalen en alles is
weer natuur. Jammer dat ik al jaren getrouwd ben en de vlinders in mijn buik
plaats hebben gemaakt voor grijze haren en een roggelende hoestbui in de
ochtend, want anders had ik met mijn liefje graag eens op een bankje plaats
willen nemen om samen te bijtjes te bestuderen.
Ook zou ik graag een hangbrug naar Spijkenisse zien, je kunt dan tenminste ook
eens in die buurgemeente een wandeling maken, lekker nostalgie’s tussen de
tennisbanen door en dankzij die brug zal het scheepvaartverkeer er niet meer
door kunnen, nog een voordeel, want dan kan die oelewapper van een brugwachter
op de Spijkenisserbrug tenminste met de vut.
Toch ben ik blij dat de deelgemeente aan dit project zo goed meewerkt, want het
is werkelijk een mooi bos, eerlijk is eerlijk, krijg ik nou nog een stukje
taart?
Jan