Oranjebal

geplaatst: 31 mei 2000

Nog even en dan is het zover, Nederland staat bol van Oranje, u weet wel de naam van de leden van het koningshuis. Het voetbal zal ongeveer 90 procent van de dagelijkse conversatie zijn, men kan gewoon nergens anders meer over kletsen. Ze zien maar hoor, als ik er maar geen last van heb en gewoon met mijn witte wagen zonder oranje balletje op mijn antenne kan blijven rondrijden. Voetbal, nee ik heb er niks mee. 
Toen ik een jaar of 15 was, ik woonde toen in Apeldoorn, ik heb nu eenmaal eerst alle delen van Nederland gezien voor ik mijn rust vond hier in dit mooie dorp, moesten we zo nodig vanwege een fanatieke sportleraar voetballen tegen andere scholen en instellingen. Nou was ik meer het type van hardlopen, tennis, trampoline en golf, dus het viel niet mee om ineens met een driekwart lange broek en een vaal shirtje op een pokdalig stuk weiland te staan, zeker niet tegenover een elftal van een timmerfabriek, die gasten waren een keer zo groot als wij! 
We hadden afgesproken dat wij de bal in het ene doel probeerden te krijgen en de vijand in het andere, dat was dan ook de enige regel die ik had begrepen. Een dwaas blies op een fluit, hij is later conducteur geworden, en wij begonnen de bal te zoeken. Zelfs ik kreeg de bal een keer te pakken, ik dol gelukkig natuurlijk, kon ik ook eens scoren. Met een fanatieke blik, die je normaal alleen maar bij Roparunners ziet die de blik op oneindig hebben, ging ik al schoffelend in de richting van het doel wat ons was aangewezen. 
Plotseling dook er uit het niets een enorme boom van een vent op die duidelijk van plan was mij de bal te ontnemen. Nou ben ik van het type dat nooit mot zoekt dus ik vroeg hem beleeft of hij de bal wilde hebben, zonder te antwoorden tackelde hij me en stoof met de bal de andere kant op terwijl ik in de bagger wurmen kon gaan zoeken. Na een herstel van enkele minuten mocht, nee moest ik weer meedoen, wat een eer. Gelukkig kreeg ik een herkansing, een hoge bal die in de richting van ons doel raasde kon ik door een ferme sprong en een uitgestoken arm nog net tegenhouden, hij ging er lekker niet in, eigen schuld. 
Maar die spel verzieker met z’n fluit begon enorm te protesteren en riep dat het hands was, ja dat wist ik ook wel zeg, ik had het uiteindelijk met m’n hand gedaan. De vijand kreeg toen een vrije trap, dan mag je zelf weten waar je heen trapt, maar de bal knalde tegen een paal, waarom die er stond weet ik nog steeds niet. Ik ben vergeten hoeveel de stand is geworden, het was ergens tussen de dertig of vijfendertig tegen nul, voor de vijand natuurlijk. 
Het is misschien daardoor gekomen dat ik me ben gaan bekwamen in karate en scherpschieten, je weet maar nooit. U snapt het al, ik hou niet van voetballen. Toch zal ik het wel volgen, want ik hou dan wel niet van het spel, ik wil wel dat ons kikkerlandje wint, dat is niet uit sportief oogpunt maar puur uit chauvinisme, dat mag toch wel?  
Wel hoop ik dat het publiek net zo sportief is als de spelers, want anders vrees ik dat de herstelwerkzaamheden, na het EK 2000, aan onze infrastructuur nog lang zullen duren. Ik hoop dat Nederland straks helemaal oranje gekleurd is, want de relschoppers die slechts uit zijn op rotzooi en het verzieken van de sfeer, zullen zich dan misschien bij de echte fans voegen om te genieten van iets dat heel leuk kan worden. 
Ik hou dan wel niet van voetbal maar ik hou wel van de sfeer!

Jan