Ik ben een lieve columnist

Soms zit het mee en soms zit het tegen. Vooral dat laatste gebeurt me wel eens. Is de week plotseling onder mijn handen verdwenen, het is voor ik er erg in had alweer de dag dat ik een column moet inleveren bij de geachte redactie. Niks verzonnen natuurlijk, geen onderwerp voor handen. Weer over die oranje gekte zou teveel worden, trouwens ook veel te veel eer voor die dikbetaalde niksnutten die slechts kan zien met wat geluk een goaltje te maken. Afgelopen week had ik nog verscheidene discussies over het schrijven van columns, je hoort dan nog eens wat. 
Weer kwamen er allerlei ideeën bovendwarrelen, de één wilde het wel eens hebben over zijn rumoerige bovenburen, de ander vond dat ik het maar eens moest hebben over de hoge telefoonkosten in Nederland. Wat ik er mee moet weet ik niet want ik heb geen bovenburen en mijn telefoonrekening is altijd hoog, dus daar ben ik al aan gewend. 
Wat me wel een beetje ergerde was dat de regering, u weet wel dat zijn die mensen in o.a. de tweede kamer die over ons lot beslissen, twee lange uren heeft zitten bakkeleien over of een vergadering tijdens een voetbalwedstrijd nu wel of niet moet doorgaan. Zitten die minkukels voor een gemiddeld salaris van  drie ton per jaar te zeiken over zoiets onbelangrijkst, en dat terwijl er van alles mis is in de wereld! 
Kijk nou eens naar Zalm, de minister die letterlijk op de centen zit, bijna 20 miljard gulden houdt hij over, maar vier miljard uitgeven om de waterproblemen in Limburg en Gelderland definitief op te lossen kan er niet af. Natuurlijk is afgeven op hoge bomen erg gemakkelijk en ook wel uitnodigend, maar volgens mij is het toch wel eens goed om voortaan bij het kiezen van een partij met het daarbij horende mannetje of vrouwtje, eerst eens goed te bekijken wat hij of zij er van gemaakt heeft en niet stemmen op iemand omdat dat nu eenmaal traditie is in de familie.  
Ook kreeg ik de afgelopen week weer te horen dat ik in vergelijking met die 'andere' columnist te lief ben, we hadden het er al eerder over. Daarom heb ik besloten om deze column heel hard te zijn, ik ga een boeman worden. 
Ik ga gewoon zeggen dat de overheden eens wat meer aandacht moeten besteden aan het grote en kleine leed onder de mensen, ze moeten eens wat meer doen in plaats van ellenlange vergaderingen in elkaar knutselen over onderwerpen die al lang duidelijk zijn. Als er ergens een zebra moet komen dan moet die er morgen liggen, niet na twaalf hoorzittingen! Ook de druk op de eigenaar van die verschrikkelijke ruïne naast de secretarie in Hoogvliet mag wat mij betreft wel wat groter worden, er is genoeg gezeverd over allerhande onmogelijke plannen, dwing die man gewoon om het om te halen, bouwval of geen bouwval, het welzijn van 38 duizend burgers is in het geding! 
Ik wil de zweep terug, een zweep om alle laksheid uit de verantwoordelijken te rammen die steeds trager gaan werken omdat geld verdienen met niks doen nu eenmaal makkelijker is dan je ten dienste stellen van de mens en zijn welzijn. Zo, en ga nu maar klagen dat ik onredelijk ben!

Jan