Borderline

Het mag maar hoeft niet, toch doe ik het een keer. Ik ben gewend u te trakteren op milde stukjes die eerder de glimlach dan kwade rimpels op uw zeer gewaardeerde gezicht zullen toveren. Maar nu ben ik ook een keer op 'tilt'. Ik heb een bloedverwant die de ziekte Borderline heeft, dat hebben er wel meer, maar die van ons spant te kroon wat betreft de irritatiegrens bij haar omgeving. 
Het is een ziekte, en daar zijn gelukkig hier en daar wat instellingen en organisaties voor die pretenderen hulp te bieden voor de centen die ze daarvoor uit de bekende potjes verkrijgen. Ik durf op persoonlijke titel te zeggen dat er geen bal van die hulpverlening klopt! Dit zeg ik niet na één incident maar na een reeks van problemen in de afgelopen jaren. 
Een redelijk bekend psychiatrisch ziekenhuis uit de regio heeft het inmiddels twee maal voor elkaar gekregen de hulp in te roepen van ouders, waarvan ik er dus een ben, om een dochter, die ook nog meerderjarig is, op te komen halen want ze kunnen haar niet meer aan, te zot voor woorden en te gek om over te praten, daarom schrijf ik het maar eens op, want als iedereen z’n waffel blijft houden komt er nooit geen verandering in!  
Het is zoiets als een chirurg die halverwege een operatie aan de zuster vraagt even de ouders te bellen om te vragen of ze weten wat er ook al weer weggesneden moet worden. Trouwens eer ze eindelijk opgenomen kunnen worden in een psychiatrisch ziekenhuis heb je heel wat moeten doen, eigenlijk moet de patiënt eerst een moord hebben gepleegd of de hele maatschappij hebben geruïneerd, alleen maar het leven voor haar omgeving vernielen is lang niet genoeg voor de mensen van de Ri…, ach laat maar. 
Weet u, als iemand ziek is dan is er van alles, ziekenhuizen, revalidatie instellingen, nazorg, poliklinieken enz. Alleen als iemand psychisch in de knoop zit of 'gewoon' een Bordeline stoornis heeft, dan staat men te trappelen om gesprekken te voeren, analyses te doen, evaluatiegesprekken te hebben, de oorsprong uit te diepen, met de ouders te praten, vertellen wat er voor mogelijkheden, maar vooral onmogelijkheden zijn, maar het meest belangrijke voor deze 'geestelijke gezondheidszorg' is wel het houden van een patiënt, dus niet te snel laten genezen want dat vormt een gevaar voor de inkomsten. 
Ik walg er werkelijk van, en geloof me ik weet waar ik het over heb. En heus, ik klaag niet snel, het is je dochter en je 'vreet' veel, maar als de hulpverlening die voor deze ziekten in het leven is geroepen niet eens weet dat Borderliners van alles zullen proberen om de omgeving naar hun hand te zetten, raad ik ze aan eens de zelfde stapel informatie over deze ziekte door te lezen dan dat ik heb gedaan. Mogelijk kunnen ze dan eens zorgen dat de Borderliner een toekomst heeft in de maatschappij, dat is beter voor de maatschappij, maar ook zeker voor de mensen die in de omgeving van zo’n patiënt moeten leven. Maar het is vooral belangrijk voor de patiënten, waarde 'genezers'.

Jan