Taperecorder

Soms wordt je er moedeloos van, de ontwikkelingen op deze steeds sneller draaiende wereld. Nee, ik ben niet oud en versleten en wars van alle moderniteiten, maar ik zou wel eens willen dat ze uitvindingen deden die wat langer stand houden. 
Zo heb ik als knulletje van 13 al geluidsopnamen gemaakt van de meest idiote dingen zoals, watervallen, kakelende kippen, helikopters, parende zijderupsen enz. Dat gebeurde toen nog op een echte bandrecorder, u weet vast nog wel, een haspel links en een haspel rechts en draaien maar. Ik maakte toen geluidsmontages, ik nam de geluiden van grammofoonplaten op en knipte en plakte die aaneen om zo te komen tot een serie geluiden die menigeen in vervoering brachten. 
Toen ik zo’n jaar of twintig was maakte ik heel wat professionelere opnamen, de oude plaatjes waren vervangen door echte vinyl schijfjes en de cassette recorder deed zijn intree. Ik leerde toen André van Duin kennen en maakte uiteindelijk ook voor hem bandmontages. Maar  dat ging nog echt met de hand, knippen en plakken dus, met een echte schaar en speciaal montage tape, de stakkers van tegenwoordig doen het op de computer, ook met knippen en plakken maar dan zonder tape. 
Ik heb nog leuke oude opnamen uit die tijd, op tape natuurlijk. Al jaren wacht ik op een systeem om deze steeds uniekere opnamen op te zetten. Eerst dacht ik aan de cassette, maar die werd vervangen door de digitale audiorecorder, toen kwam de cd en weer later de mogelijkheid om die zelf op te nemen. Nee, dacht ik, er zal wel een beter systeem komen, dat kwam er dus. De minidisk, kortweg MD genoemd. 
Nou loop ik te twijfelen of ik daar dan mijn unieke opnamen aan zal toe vertrouwen, maar ja, komt er daarna weer niet iets anders? Natuurlijk komt er weer iets anders, en weer zal het ene systeem wel weer niet met het andere compatible zijn, dat laatste is een moeilijk woord voor het begrip: uitwisselbaar met elkaar. De geluidchip is er al een tiental jaren, doch deze is nog erg beperkt, maar je weet nooit hoe een geit een wurm vangt. Ooit zal ik toch moeten kiezen, want mijn geluidstape is inmiddels dik dertig jaar oud, en volgens de techneuten kan een opname op 'magneetband' maar tien jaar mee, jammer voor hen dat het bij mij er na deze lange tijd nog perfect op staat. 
Ik vraag me wel eens af wat Edison wel had en ik niet, want die ouwe pokkerol die in de allereerste, door hem uitgevonden, opname recorder is opgenomen is na al die tijd nog steeds puntgaaf, z’n Marie heeft nog steeds een kleine lamp, of zoiets. Maar wat er wel erg leuk aan is, ik bedoel dus die uitvindingen tegenwoordig, ze worden als ze ouder worden steeds minder waard, terwijl oude uitvindingen steeds meer in waarde stijgen, gewoon omdat uitvindingen van 50 jaar geleden het nog steeds doen en de dingen die men tegenwoordig uitvindt liggen na een jaartje al in de recycling. 
Misschien moet ik mijn zeldzame oude geluidsopnamen maar gewoon op die oude band blijven bewaren, dan blijft het allemaal goed, trouwens Van Duin doet het na al die jaren ook nog best lekker, en die is nog steeds niet vervangen door een superchip of minidisk.

Jan