We moeten naar iets ,,sjieks’’

geplaatst: 23 augustus 2000

Binnenkort komt bij mij de zomerschilder aan huis. Ja u leest het goed, de zomerschilder. Ik heb een vrouw, niks bijzonders zal u denken, dat hebben wel meer mannen, maar ik heb er een die zich nooit opmaakt! Niet nodig zegt ze, ik ben zo al knap genoeg. 
Nou is het eerste dat je leert als je met vrouwen omgaat: 'spreek ze nooit tegen', dus ik laat het maar zo, hoewel... 
Maar nu moeten we binnenkort naar iets heel deftigs, een party met allure, een soort kale kak bijeenkomst met laaghangende decolletés en kakelende over het paard getilde gillende keukenmeiden, dus zullen de potten verf van stal moeten worden gehaald. Naar mijn gevoel hebben we meer aan een slijpschijf dan aan een make-up borsteltje, maar goed, ze gaat zich toch proberen op te maken! 
Ze heeft al geoefend, een paar glimmende zwarte wimpers die een windverplaatsing teweeg brachten als ze een keer knipoogde, een streepje om haar rode lippen te accentueren waardoor ik dacht dat ze een spontane bloeding had gekregen en een laag smurrie op haar wangen waar je beslist niet tegenaan moest lopen want je zou alarmfase drie veroorzaken bij DCMR. 
Zo opgedoft wil ze dus naar die party, ik hoop in stilte dat ik tegen die tijd net verkouden ben want dan kan ik thuisblijven. In gedachten zie ik ze dan ook nog lopen in een jurk met zo’n opgerolde voorkant waarvan je je afvraagt of er soms helium in die tieten zit. Verder zal ze wel naaldhakken dragen, je weet wel van die dingen die de gemiddelde parketvloer binnen een half uur veranderen in het Ruigeplaatbos. 
Maar we zullen het wel zien, we zullen nog veel moeten oefenen, want ook ik ben de klos, ik moet een stropdas om! Zo’n ding verafschuw ik, ik krijg het gevoel opgesloten te zitten in een veel te krappe doos. Trouwens iedereen die me kent weet dat ik het liefst informeel gekleed ga, zelfs bij formele zaken, ik ben altijd mezelf, ook als dat ongepast is. We zullen daar wel wijn te drinken krijgen in plaats van een borrel. Gelukkig weet mijn eega alles van wijn, ze kent bijna alle merken en proeft feilloos het verschil tussen de verschillende merken, als de prijs maar onder de acht gulden per liter is! 
Natuurlijk nemen we ook pakketjes brood mee, want we weten uit ervaring dat je tijdens zo’n party en het bijbehorende diner, hooguit een paar gram groente krijgt met een verschrompelde maar geblancheerde aardappel, dat is niet genoeg voor onze welvarende buikjes. Maar we zullen het wel overleven, we hebben altijd thuis nog onze eigen gezelligheid, gewoon met een echte borrel en een fles waaibomenwijn en een stukkie kaas uit het vuistje om het af te maken. 
Wij doen het liefst gewoon, nou en?

Jan