Kunstkoppen rolden
Het kan natuurlijk niet
anders, deze column moet over het Kunstkopfestival gaan. Het was wel weer leuk,
dat wel, maar zo hoort het ook. Hoewel ik bijna m’n gat heb verbrand aan een
vuurspuwende idioot, die geheel onverwacht mijn kant op spuwde, heb ik het best
naar de zin gehad in het nog lang niet voltooide stadscentrum van ons durpie.
Jammer voor Spijkcity en de Albrandswaarders, die ook wat op touw hadden gezet,
maar iedereen was naar Hoogvliet gekomen omdat het daar zo gek nog niet is. En
dan de jaarlijkse verkiezing van de Hoogvlieter van het jaar, breek me de bek
niet open!
Ik weer niet natuurlijk, terwijl ik altijd m’n best doe om op te
vallen. Nee, gelukkig hebben de dames en heren van DSG gewonnen, terecht maar
ook bezopen dat het moest gebeuren. Het is toch triest dat vrijwilligers het
moeten opnemen om de ouderen en gehandicapten te voorzien van hun natje en
droogie, hoort dat niet gewoon bij gezondheidszorg? Maar mevrouw Borst zal wel
weer geen centjes hebben, ondanks de miljarden meevallers. Maar
ik ga me daar niet boos meer over maken want ik wil het gezellig
houden.
Joop, u weet wel onze 'politionelepersvoorlichtendesportcolumnist', was weer
helemaal los, want hij mocht het gebeuren op het hoofdpodium aan elkaar breien.
Nou neemt hij zelden een blad voor de mond, maar om nou heel Hoogvliet aan te
zetten tot het maken van een 'wip' ten behoeve van het welzijn van een
vriendenkring die subsidie nodig heeft, gaat wat te ver, het is voor mij steeds
moeilijker om dit soort dingen nog te doen met al die drukke werkzaamheden. Dus
Joop, doe het zelf maar.
Het was trouwens wel armoedig hoor om de genomineerden 'voor te rijden' in
zo’n stokoude wagen uit de zestiger jaren, was er geen geld voor een nieuwe?
Wat ook zo leuk is bij dit soort bijeenkomsten, is het feit dat alle
'prominenten' komen kijken. Ondanks dat er geen camera’s genoeg waren om ze er
allemaal op te zetten, waren toch een flink aantal bestuursleden en randfiguren
komen opdagen, dat is erg sportief.
Eentje wil ik er toch noemen, want het is de enige die ik ken die het niet erg
vindt als hij niet op de 'plaat' komt, Jan Schildkamp. Ome Jan, want zo noem ik
hem liever, staat altijd belangstellend tussen de meute, maar ondanks zijn
kleine postuur vindt je hem altijd in de drukte, gewoon omdat de man in z’n
eentje meer uitstraalt dan een heel plein vol publiek, gek he?
Maar ja, deze opboxer heeft al een keer de eer gehad, en eren doe je maar
één maal, alweer jammer.
Niks ten nadele van onze omliggende en bevriende
gemeenten, maar Hoogvliet laat toch steeds weer zien dat ze eigenzinnig, en met
goede hoop op de toekomst, steeds weer in staat is om net even wat meer te doen
voor volk en vaderland. Natuurlijk is ringsteken in Poortugaal belangrijk, maar
als onze vrijwilligers een feestje op touw zetten kunnen we ze natuurlijk niet
in de steek laten. En in een maatschappij waar vaak meer initiatief van
vrijwilligers afkomt dan van onze regeerders in den Haag, is het bijna misdadig
om NIET naar hun activiteiten te komen kijken.
Dus als ze volgend jaar weer mij niet kiezen, dan moeten ze maar alle
vrijwilligers op het podium trekken, want die verdienen het zeker!
Jan