Kasteel, ja kasteel!

Je denkt dat je hier in de regio tussen uitsluitend blokken beton, metro’s, raffinaderijen en in het Hoogvlietse geval, bomen woont. Maar nee hoor, er is meer tussen Zuidwijk, Den Briel en Hellevoet. Laatst moest ik naar een feesie, nee geen gewoon onderonsje, ben je gek, dat is veel te gewoon! Ik was uitgenodigd in een kasteel. 
Een kasteel, dat wil je niet weten, maar toch vertel ik het. Je hoeft er niet eens ver voor te reizen, je kunt er lopend komen, alleen voor sportievelingen, maar als je voor gemak kiest dan kun je er ook met een auto komen, tenminste als je niet op diesel rijd, want dan wordt het te duur. Ik dus met de auto, ik rijdt toch op gas, dus het zou wat, naar Rhoon, want daar staat nog een dergelijk gevaarte. Ja echt waar, daar staat een spierwit kasteel, met bruggen en een hofvijver. Als je stil bent hoor je de minstrelen hun zoetgevooisde menuetten ten gehore brengen, tenminste als de rammelende potten en pannen van de chef-kok, die net bezig is een ganzenborstje te flamberen, het niet overstemmen. 
Toen ik de imposante hoofdingang betrad kreeg ik meteen nostalgische gevoelens, want ooit waren mijn voorouders graven en notabelen die hun brood verdienden met de koopvaardij. Dit slaat nergens op, maar het klinkt zo leuk. Maar goed, ik kwam dus binnen, en na een pas of tien lag ik bijna languit  in een zaal waar een enorme kroonluchter het gepeupel aanschouwde. 
Ik viel niet omdat er een drempeltje was, ben je gek, ik vergat door mijn enthousiasme voor de inrichting, voor me te kijken. Toch kreeg ik helemaal de smaak te pakken, en dat zo vlak bij huis nog wel. Ik had het liefst meteen een harnas en helm aangetrokken, maar iets in mij zei me dat ze die toch niet in mijn voluptueuze maat zouden hebben. In de zaal, met die joekel van een lamp dus, kregen we diverse delicatessen aangeboden, in de volksmond heten dat gewoon 'lekkere hapjes' maar dit soort burgerlijke uitlatingen doe je toch niet als het een culinaire creatie van ongekende klasse is die nota bene ook nog op antiek zilver wordt geserveerd! 
Overigens is het een genot om je daar eens over te geven aan de entourage, de rust en sfeer maken zich al snel meester van je, het is meteen een weldaad om je te koesteren aan de binnenvallende zonnestralen die over de weelderige begroeiing in de tuin de weg naar de ramen hebben gevonden. Kortom gewoon leuk om dat allemaal zo dicht bij huis eens te mogen meemaken! En ik heb maar een enkel vertrek kunnen zien, maar ik denk dat er nog vele vetrekken zijn die je mee terug voeren naar tijden van weleer. 
Waarom nou dit verhaal? Dat zal ik uitleggen: Ik ben iemand die vrijwel nooit op vakantie gaat naar het buitenland, ik hou daar niet van, mij veel te veel buitenlanders daar. In Frankrijk heb je ook kastelen, maar daar kunnen de inboorlingen alleen maar Frans spreken, en ik niet. Dus verken de omgeving eens, hier en daar kom je leuke dingen tegen, zelfs een kasteel! We moeten eens wat meer waardering hebben voor onze eigen omgeving, want die is zo gek nog niet. Wel een beetje jammer dat het kasteel niet in Hoogvliet staat.

Jan