Zes miljard

16-5-2001

Hallo allemaal, ja ik zeg expres allemaal, want nu we dan toch eindelijk met zes miljard mensen op deze aardkloot rondlopen, kun je je niet meer beperken tot; hallo waarde gemeenschap.

Ooit leerde ik op school dat we in Nederland vijf miljoen inwoners hadden. Het is dan ook angstig om te constateren dat we nu reeds met vijftien miljoen mensen op dit uitermate kleine stukje bagger wonen. Het is gewoon een kunst om eens een keer niemand tegen te komen als je gewoon zomaar ergens loopt. Ik kan er niets aan doen maar bij dergelijke aantallen krijg ik altijd de neiging om dan te denken aan alles wat zich heeft moeten afspelen voordat het zover was.

Als je weet dat men gemiddeld tien keer moet schieten voordat het één keer raak is, heb ik het gevoel dat wij mensen toch behoorlijk in de weer zijn geweest de laatste jaren. En dan maar klagen dat we te weinig bewegen! Het grappige is dat we steeds meer eisen stellen aan onze privacy, we willen in een rustige omgeving wonen, geen last hebben van elkaar of van overvliegende jumbo's en al helemaal niet van treinen die sneller door de Betuwe razen dan dat Flipje ooit voor elkaar heeft gekregen.

Rotterdam heeft een vliegveld, dat is natuurlijk logies, want het is een wereldstad en die hoort gewoon een dergelijke slagader te hebben. Maar er wonen nabij die luchthaven ook mensen, gewone stedelingen die net zoals u en ik, liever in een bruisende stadse omgeving wonen dan weg te kwijnen op het platte land. Die stedelingen weten dat je in een stad geen krekels of kwakende kikkers hoort.

Toch zijn er ook een paar stedelingen die zelfs in het bruisende economische centrum krekels willen horen in plaats van stijgende en dalende vliegtuigen die bezig zijn de economie nog verder uit te breiden, want er komen nog eens zes miljard mensen bij op de wereld! Maar nee hoor, die vliegtuigen moeten maar weg. Niemand klaagt als er een helikopter van de traumadienst met een pokken herrie een leven komt redden, ben je gek, dat hoort nu eenmaal bij het stadse leven.

Ook klagen er maar weinig mensen over zichzelf, zeker niet wanneer ze met hun auto massaal in de rij gaan staan om naar het strand te gaan, of op hun motor de dijken onveilig proberen te maken. Nederlanders hebben altijd de neiging om te klagen over dingen die ze zelf veroorzaken. Klagen als de boer in de vroege ochtend begint te maaien, maar nog harder klagen als het brood in de supermarkt is uitverkocht. En dat komt allemaal doordat we met teveel mensen zijn.

Ik ben dan ook een voorstander van geboorte beperking, nou ja, hier en daar een baby kan nog wel, maar niet teveel meer hoor! Ik weet wel dat onze bijbelse opdracht bestaat uit de historische woorden; ga heen en vermenigvuldig u, maar er staat echt niet bij dat we dat tot aan een factor tien moeten doen. Al dat gevrij geeft alleen maar problemen, te veel herrie, te weinig eten, hoge werkeloosheid je wordt er doodmoe van en ga zo nog maar even door.

Ik heb daarom een besluit genomen; ik neem er geen kinderen meer bij! Ik ben nu tweeënvijftig jaar en heb er zes, geloof ik, dus dat is méér dan genoeg!

Jan