Denkende ambtenaren

1-8-2001


Korte broeken, nog kortere rokken en vooral veel barbecues, dat zijn de ingrediënten op dit moment om de zomer heelhuids door te komen. Toch zijn er ook een paar gele penen die met dit weer in een studio gaan zitten om elkaar de oren te wassen, je zal maar zo gek zijn! 

Terwijl het krekels regent en de vlinders je het uitzicht belemmeren, schiet het onkruid her en der uit de berm. Hele wijken verdwijnen achter een groene waas van natuurlijke uitlopers en zelfs door de barsten in het wegdek verschijnen hier en daar paardeblommen. Je zou kunnen stellen dat de zomer harder loopt dan de mensen van de plantsoenendienst, want het onderhoud schiet rijkelijk te kort. 

Nee jongens, blijf maar zitten, ik heb het niet tegen jullie hardwerkende ambtenaren, maar tegen de organisatie die kennelijk niet door het raam van het aircogeregelde kantoor naar buiten durft kijken. 

Zoals vaak met Nutsbedrijven zien ze pas het probleem als het al haast weer voorbij is. Ook wel het paard achter de wagen spannen genoemd. De met name overheid en semi-overheden, hebben er een handje van om regelmatig te laat in te grijpen. Het zal me niet verbazen als ik straks op de terugreis een strooiwagen tegenkom omdat men in februari zag dat het glad werd. 

Het was vroeger al een bekende uitdrukking, een slak loopt sneller dan een ambtenaar en het kostbaarste vocht is ambtenaren zweet. Zullen we het nog maar niet hebben over al die radertjes waarlangs een idee moet ratelen. 

Gek hè, het klinkt alsof we 40 jaar terug gaan in de tijd, toen was dat ook echt zo. Nu met de computers, ambtenaren hoeven nu minder zelf te denken, is het een stuk beter. Maar helaas, steeds vaker zie je toch weer dat de molens aldaar weer minder wind gaan vangen, want de pit is er helemaal uit.

Wat is nu de reden van deze plotselinge aanval op het ambtelijk orgaan?

Laatst kreeg ik een klacht onder ogen van iemand die zich stoorde aan het vuil op straat. Hij kreeg te horen van een reinigingsambtenaar, ja die schijnen ook te bestaan, dat het vuil nu zo was opgehoopt dat het geen doen meer was het nog op te ruimen, zakt daar nou je broek of rok niet vanaf? Er waren in het verleden al meer klachten geweest vertelde de man, maar dat moest toen eerst aan een ,,hogere collega’’ worden voorgelegd. Ik vraag me af wanneer men bij de overheden nu eens ophoud met deze verjaring tactiek, zo wordt het nooit ordelijk en netjes.

Als het om flitspalen en het verbieden van radardetectors gaat dan schijnen de slakken ineens allemaal op een autopedje te springen, dan gaat het wel snel! Steeds vaker merken we in de mediawereld dan ook dat het nieuws ons soms sneller bereikt dan dat de veroorzaker het weet. We krijgen vaak nieuws binnen van het lagere personeel waar de hogere nog over zitten na te denken.

Het lijkt me daarom een goed idee om de mensen van ,,de straat’’ eens op de plaats van de ,,denkers’’ te zetten en de denkers eens een poosje de straat op te gooien. Want laten we reëel zijn, op een spade of bezemsteel leunen kan iedereen toch? Want dat leunen op die spade doen de arbeiders niet omdat ze moe zijn, dat is zeker niet het geval, dat doen ze omdat ze eerst weer moeten wachten op nieuwe instructies van hoge omes, die ellenlange vergaderingen nodig hebben om te ontdekken dat het gras gemaaid moet worden.

En dan maar klagen dat overal de privatisering en modernisering doorbreekt, logisch toch? Één pc kan het werk van tien denkende organisatoren aan, maar zonder pc zie ik ook al dat het tijd word de schoffel en hark uit de schuur te halen. Lang leve de malle molen van de overheden.

Jan.