Het leven is pepermunt!

13-3-2002

Je staat er niet altijd bij stil natuurlijk, maar vaak hebben soms hele kleine dingen je leven bepaald.
Het begint al meteen bij je kleuterjaren, je wordt met vallen en opstaan groot, waarom dat vallen er altijd bij moet zitten weer ik niet, maar het hoort zo.

Op een gegeven moment krijg je de kriebels in je buik bij het zien van iemand van het andere geslacht, of zoals tegenwoordig gezegd mag worden, iemand die je opwind, en dat kan evengoed een geslachtsgenoot zijn. Alleen al het woord geslacht doet me iets, ik zie daar eerder een abattoir bij dan een vrolijk deerntje met lange pootjes. Maar goed, wat maakt het uit, als het beestje maar een naam heeft.

In de tijd dat ik achter de petticoats aanjoeg, wat een ondingen trouwens, je bleef bezig, waren er her en der in den lande dansscholen. Die zijn er nog wel maar niet zoals toen! In die tijd kon je nog ter verantwoording geroepen worden door de opperdanser, om aan je vingers te laten ruiken, want een van de meiden had geklaagd over dingen die je niet wil weten. Ja er gebeurden vreemde dingen, vooral buiten de nooduitgangen of onder duistere trapjes.

De jongens versierden, of althans ze probeerden het, meiden aan de vleet. Bij deze hele gebeurtenis had een rol pepermunt een multifunctionele rol. Dus twee keer een rol, of eigenlijk drie keer. Want voor de jongens op de versiertoer was het een prachtig middel om met zo’n rol in je broekzak een dansend grietje te versieren. Hoewel de rollen slechts van beperkte omvang waren, gaven ze toch vaak het stevig tegen je aangedrukte meisje het gevoel dat je een behoorlijke……rol bij je had.

Het zat er dan ook dik in, sorry voor deze woordspeling, dat het deerntje met je de hort op ging. Dan kwam rol twee van het pepermunt aan de orde. Je sabbelde stiekem even op een pepermuntje om je adem dragelijk te maken bij een uitwisseling van koolmonoxide met het betreffende toekomstige “maagd afje”. Ze mocht natuurlijk niet ruiken dat je even daarvoor nog een harinkje of zo had genuttigd. Mocht deze missie slagen dan had je de avond van je leven en dook je subiet een duistere bioscoop in om vervolgens een uitgebreide evaluatie met het grietje te doen over de zin en vooral onzin van het leven.

Jongens hadden ook in die tijd toch vaak de behoefte om nog eens in de vertrouwde moederschoot terug te vallen, zodat vaak het meisje van je dromen deze taak wel even overnam. Dit had weer tot gevolg dat rol drie van het pepermuntje in werking trad, want na deze warme koestering bleef je vaak zitten met een vreemde smaak in de mond en was het pepermuntje dan als verfrissing een verademing.

En zo zie je maar, een pepermuntje kan je leven helemaal veranderen.

Zelf deed ik dit soort dingen niet zo, ik was geen bioscoopzak die pepermunt nodig had om indruk te wekken, ik hield meer van drop.

Jan