Programma maken
7-8-2002
We zitten
hier nu zo ongeveer alweer voor de dertigste maal De Meppers te maken. Maken?
Ja, want zelfs een radioprogramma moet je maken, die worden niet geboren omdat
er nimmer een bevruchting plaats vond. Waarom we dit programma zijn gaan maken
is zelfs mij nooit helemaal duidelijk geworden, maar ja het is er nu eenmaal en
dus maken we elke woensdagavond de ether onveilig.
We kunnen het als Meppers best met elkaar vinden, dat heeft u vast gemerkt is al
die maanden. Natuurlijk is het een kwestie van geven en nemen. Zo slik ik het
als Gerard, zoals deze avond, de playlist heeft gemaakt, we komen er wel
doorheen. Zo is Gerard op zijn beurt best bereid mijn uitgekozen prachtige
muziek niet te waarderen en dus zo zijn foute smaak kenbaar te maken aan het
grote publiek.
Verder hebben we geen onderlinge problemen. We bakkeleien wel eens over de
microfoons, de stoelen, het programma concept, het uitzendtijdstip, wie er moet
rijden, de onderwerpen, de hoeveelheid onderbrekingen en nog enige tientallen
onderdelen, maar het mag geen naam hebben.
Vanavond hebben we een ‘mysterie gaste’ die kent u nu inmiddels. Maar goed
ook want steeds alleen maar de stem van Gerard en mij horen bevorderd slechts de
stoelgang.
Elke week is het weer een kunst om onderwerpen te vinden waar wij dan weer een
mening over willen geven.
Ook weer zoiets, onze meningen druisen altijd tegen elkaar in, het lijkt wel of
Gerard me niet WIL begrijpen!
Deze week was het extra moeilijk omdat het komkommertijd is en er gewoon geen
moer gebeurt, althans niet op papier. Dat er een man met een kapmes is beroofd
van zijn scooter en dat er iemand is neergestoken bij een café en dat er een
inbraak was bij een opticien staat nergens in de persberichten en dat is dus ook
niet gebeurt, zelfs al is het wel gebeurt, want zo werkt het als je iets veilig
wilt blijven noemen dat niet veilig is, zo kan ik het ook!
Rhoon is
bezaaid met graffiti, een teken dat er nog steeds misdadigers rondlopen met
spuitbussen die anderen graag voor duizenden euro’s schade berokkenen, zelf
hebben ze geen cent te makken natuurlijk en zullen zelfs de spuitbussen wel
hebben gejat. Ik hoop van ganser harte dat men de daders pakt en dan niet naar
bureau HALT stuurt maar ze de schade laat betalen, verhoogd met gedurende tien
jaar 50% van hun inkomen verplicht storten in een potje waaruit dergelijke
onkosten worden betaald.
Maar waar maak ik me druk om, ze zullen wel een reprimande krijgen en de ouders
de rekening, klaar kous af.
Jan