Geen
gemier!
Hoogvliet
is dan wel een deelgemeente van die stad een eindje verderop, het blijft
hier een eigenzinnige stadje met nog veel eigenzinniger inwoners die hun
erfgoed verdedigen met hand en tand. Dit bleek wel de afgelopen week toen
ene meneer Pijbes, de directeur van de Kunsthal, en die kennen de meeste
slechts van uitzendingen op tv Rijnmond, het in zijn bolletje haalde onze
‘Miereneter’ van de Hoogvlietse sokkel te kletsen om hem in zijn eigen
Kunsthal- voortuin neer te kwakken. Gelukkig zijn Hoogvlieters mensen die
als het goed gaat nooit mopperen maar o wee als je aan het durpie zelf komt,
dan is zelfs onze deelgemeente te klein! Dat was dan ook meteen het geval
vorige week woensdag toen het plan van deze ‘kunstminner’ uit Rotterdam
ons ter ore kwam. Zelf werd ik overstelpt met boze telefoontjes en
e-mailtjes van mensen die beslist niet van de Miereneter af willen. U weet
ik ben een groot liefhebber van kunst, daar maak ik ook geen geheim van. Ik
kon vroeger al beide benen in de nek leggen en een bord Brinta leeg eten,
dus kunst is me niet vreemd. Mede daarom wierp ik me op voor deze
‘zware’ kwestie en heb ogenblikkelijk contact gezocht met het hoogste
orgaan in Hoogvliet. Gelukkig zijn onze bestuurders helemaal op onze hand
want ook zij willen het beeld in Hoogvliet houden. Hoewel onze
deelraadsvoorzitter nog wel even, in de wandelgang, opmerkte dat het
misschien tijd wordt om een stichting Beeldenridders in het leven te roepen.
Dat laatste lijkt me niet echt wenselijk want je kunt nu al haast niet meer
in Hoogvliet rondlopen zonder ergens een bomenridder tegen het lijf te
lopen, als daar beeldenridders bij komen staan we straks in een ridderlijke
file op de binnenban. Bovendien kunnen we het Marcellus Hoornweg, de
oorspronkelijke bomenridder, niet aan doen om op zijn leeftijd weer in
conservenblik en te paard de deelgemeentesecretarie binnen te stappen. Kunst
is erg belangrijk voor onze stad, we hebben hier veel beelden en nog veel
meer kunstenaars. Hoogvliet is een van de mooiste en zeker groenste stukjes
woongebied die Nederland kent, daar horen gewoon hier en daar wat
kunstwerken bij. Trouwens hoe zouden de Spijkenissers ooit nog de weg naar
huis vinden als de Miereneter ineens weg is? Nu weet iedereen dat je voorbij
dat kunstwerk al snel bij de volgende file bent, in de richting van die
bewegende schroothoop die men brug noemt. En dan heb ik nog een argument om
het beeld van Calder hier te houden. ‘Kunst hoort onder de mensen’, een
kreet die uit de kunstwereld zelf afkomstig is, nou meer onder de mensen dan
hier in Hoogvliet zal de miereneter nooit komen. Ik ken mensen die hem zelfs
’s nachts stiekem bijvoederen! Door centralisatie van kunst ontneem je als
het ware de kunst aan het ‘gewone’ volk en maak je het toegankelijk voor
een select gezelschap van ‘kunstliefhebbers’ die er meer over ouwehoeren
dan er naar kijken. Waar is de tijd van Piere Janssen? Als antwoord op deze
coupepoging van Pijbes heb ik de actiegroep: ‘Geen gemier! Hier dat
dier!’ opgezet. Want als we nu niet ingrijpen dan worden we straks
kaalgeplukt door een stel kunst freaken die slechts de kaartverkoop van hun
musea op willen krikken. Als we er naar toe gaan om alle kunst op één
plaats onder te brengen dan zal de interesse in kunst verdwijnen, want uit
het oog uit het hart. Kunst is mooi als het staat in een natuurlijke
omgeving, een schilderij hoort in een binnenruimte, dat kan een museum zijn
maar evengoed een openbaar gebouw, want ook dan breng je kunst onder de
mensen. Grote beelden zoals dat van Calder horen in een buitengebied, maar
dan wel tussen de mensen en niet ergens onderaan de Westzeedijk in Rotterdam
waar je met je auto niet eens kunt parkeren om vervolgens door de bagger te
lopen en te kijken naar het ding. Nee het beest hoort hier en blijft
hier!
Jan
Koopmans
|