Sterovita benen

Het weer wordt steeds mooier, dat is natuurlijk te verwachten want het is zo weer mei. En dan gaat het allemaal gebeuren he, de mannetjes vogeltjes duiken op de vrouwtjes want de aloude traditie dat in deze maand alle vogels een ei leggen moet in ere worden gehouden. En niet alleen de vogels denken aan vermenigvuldigen, ook vele andere diersoorten krijgen “het” weer! Het stikt inmiddels al van de lammeren op de dijken langs de grienden, de shoarma boer kan weer zijn hart op halen. En ook de jonge koetjes, ook wel kalfjes genoemd, huppelen weer vrolijk rond in onze vaderlandse grasvelden. Maar ook bij mensen zie je de vrolijkheid toenemen, de mouwtjes en rokjes worden korter en elke dag zie je weer een beetje meer mens onder de steeds luchtiger wordende kledingstukken vandaan komen. Zelf heb ik afgelopen weekend meteen de trend gezet door een sportieve korte broek aan te schieten om het bij het typen van onder andere dit stukje, het niet al te warm te hebben achter de ‘bittenbak’. Door mijn drukke werkzaamheden, dit excuus blijft het goed doen, heb ik vorige zomer mijn marmeren macho stampers niet kunnen laten bijkleuren door de grootste ster uit ons zonnestelsel, dus enige vergelijking met de bekende Sterovita benen is er eerlijk gezegd wel. Maar er zijn zo van die dingen waar je nu eenmaal niks aan kunt doen en dus vind ik het zeer ongepast om er om te lachen. Mijn voor de rest zeer sexy onderdanen zijn verder best in orde hoor, ze zijn wat witjes en hier en daar zie je nog de sporen van de vele ongelukken die ik ooit heb gehad met mijn autoped en boompjeskimmen, maar verder is er niks mis mee.  Het was voor mij dan ook een ingrijpende ervaring te moeten constateren dat ene bevriende zangeres zowat in katzwijm van het lachen viel bij het zien van mijn heerlijke stampers! Ik heb haar maar een beetje verbaast aangekeken want wie weet wat ze zelf allemaal voor witte plekken op haar lijf heeft, ik kan dat niet zien he. Maar verder gaan mijn voorbereidingen voor een lange hete zomer gewoon door, ik laat mijn lichaam bruinen, zodra ik even tijd heb reis ik af naar de Brielse Maas, want daar mag ‘het’.  En zo zal ik straks mooi egaal bruin zijn, zodat ik weer kan pronken met mijn ‘Rambolijf’ met spoiler. Ik ben wel blij met deze vrolijkheid in de zon, de deerntjes lopen er weer als blikafleiders bij en het wordt weer leuk om met moeder de vrouw naar het winkelcentrum te gaan, al was het maar om het wagentje te duwen. Eigenlijk zie ik maar één echt groot probleem de komende zomer. Oververhitting zal ook de komende maanden weer het te hete hangijzer zijn hier op mijn werkplek. Vorig jaar  kon ik mijn werkruimte slechts betreden na eerst een kouwe douche te hebben genomen, en dat moest ik dan om het half uur herhalen.
Dit jaar zal dit niet anders zijn. Want centjes voor een airco heb ik niet voorlopig. Maar ik ga er wel het beste van maken hoor, want het voordeel van al die fragiel geklede dames om me heen maakt het leed van die emmer zweet weer draagbaar. Als mijn pc  het niet gaat begeven vanwege oververhitte Bytes en Bits dan gaat het helemaal goed komen met me en blijft u last houden van dit soort hersenspinsels. Als we straks een maand verder zijn dan hebben we met elkaar toch mooi een heel jaar lang een Weekblad Hoogvliet voor u gemaakt waar heel veel enthousiasme bij om de hoek kwam kijken. Al zat ik dan de helft van het jaar wel met een paar melkflessen onder tafel, ik heb netjes zitten typen met mijn zongebruinde handen, das elke lachbui is volkomen onterecht.