Wat een zorg! 

Als ik om me heen kijk dan zie ik veel mensen toch al verdacht bruin zitten te zijn. De zon heeft zich al een paar keer laten zien en meteen zie je allemaal van die bruine vakantiegangers met een grijns lopen die verraad dat ze er genoegen in scheppen dat ze bruiner zijn dan zwoegers zoals ik. Ja, ik had ook een paar dagen niet veel te doen, vakantie noemden ze dat, nou niks hoor, gewoon helpen met het huishouden, haakjes ophangen en zelfs de waterleiding repareren, nou daar wordt je niet echt bruin van hoor. Doordat je kennelijk van een beeldscherm in plaats van bruin spierwit wordt, heb ik dus een kleurtje dat het midden houdt tussen een melkfles en een velletje printpapier. Hierdoor schijn ik iets uit te stralen waardoor mensen denken dat ik iets onder de leden heb. Nu hoop ik natuurlijk van ganser harte dat dit niet het geval is, maar het gaat me wel vervelen dat iedereen zo bezorgd naar me kijkt. Mijn oude makker Donnie Jelsma, waarmee ik vorig jaar nog het prachtige boek Verrassend anders ter wereld hielp, was een en al bezorgdheid en vreesde zelfs het ergste toen ik een e-mail niet direct beantwoorde. Laatst kwam ik een kennis tegen die het verbaasde dat ik nog steeds rondloop in dit durp, het is toch wat he?
De klap op de vuurpijl kwam echter helemaal uit een ver en warm land. Hans Elemans, de oud ‘burgemeester’ van Hoogvliet stuurde me een kaartje met de opmerking dat ik goed op mijn gezondheid moet letten, het lijkt wel een complot!
Toch probeer ik zo nu en dan best wat zonlicht op te vangen hoor, ik hang regelmatig even uit het raam, wandel langzaam van de voordeur naar mijn auto, en heb zelfs het afgelopen weekend even in de tuin gezeten, al was het dan in de schaduw.
Als ik terug kijk dan zit een mens eigenlijk gek in elkaar. Ben je jong en je voelt ergens een kriebel of pijntje dan roepen ze om je heen: ach joh, dat is niks, zal de groei wel zijn of je hebt een kou gevat. Dan mag je je nergens druk om maken want je bent jong en als zodanig voel je altijd wel wat en stelt het niks voor. Kom je echter boven een bepaalde leeftijd dan heb je ook weer kriebels en pijntjes maar dan zijn de opmerkingen ineens: ‘gut, daar mag je wel snel eens mee naar de dokter gaan, zou er echt even naar laten kijken hoor.’
Ja en dan zit je daar, je voelt van alles, van reutelscheuten tot darmzwiepers, en van knarrepijn tot ritmestoornissen, maar wat moet je er mee? Goed, ik ga deze week alles wel even na laten kijken hoor, even een APK zeg maar, hopelijk krijg ik een goed stempeltje want ik heb nog zeker genoeg te doen tot laten we zeggen, mijn 104- de levensjaar, daarna ga ik het wel wat rustiger aan doen dan. Ja ik geef het toe, ik leef er maar op los, ik rook, beweeg weinig, kom nooit in de zon en zo ’s avonds laat neem ik ook nog wel eens een borreltje. Maar ik heb me voorgenomen dat als de APK goed uitvalt ik mijn leven ga verbeteren, ik ga proberen mijn rookverslaving van veertig jaar te laten wegprikken door een acupunctuur goeroe uit de Westpunt, ik ga slenderen op de Zalmplaat, en neem dan ook meteen maar een zonnebankie. En die borrel neem ik dan wel wat vroeger hoor, slaap ik tenminste nog een beetje van al die vermoeienissen. Het gebrek aan beweging kan ik trouwens niet echt vatten hoor, ik heb elk jaar twee keer een nieuw toetsenbord voor de computer nodig, dat komt dus zeker niet omdat ik stil zit!