De Columnist

Jan Koopmans


Klik hier voor al Jan's oneliners
Jan's stukkie
Week 33
Klik hier voor eerdere columns

Genieten

Soms zit het mee en soms zit het tegen, ook voor mij. Hoewel de zomer al haast weer voorbij is, wat gaat dat snel, ben ik nog steeds niet ‘op kleur’. Ik heb toch tussen de regenbuien door zeker een dag in de zon gezeten waarbij ik de gedachte had dat ik wel wat zou zijn bijgekleurd. Maar kennelijk is dat totaal niet het geval want afgelopen weekend zat ik in mijn korte broek terwijl er wat kennissen langs kwamen. Een bevriende zangeres reageerde nogal overdreven door haar ogen met haar handen af te blinden om zo het witte reflecterende licht van mijn prachtige onderdanen te kunnen weerstaan. Zelfs is ze weliswaar wat bruiner getint dan ik, maar nochtans ben ik dik tevreden over mijn sportieve met blauwe aders doorlopen onderdanen. De opmerkingen varieerden van melkfles tot witkalk en van oogverblindend tot aanstootgevend, wat een lef voor zo’n microfoonvulster! Ik maak me er verder geen zorgen om want ik ben gelukkig met mijn benen, uiteindelijk doen ze het nog steeds redelijk, en dat kan lang niet iedereen zeggen. Maar zelfs daarover had mijn visite nog commentaar. ‘Heb je nog meegedaan aan de rollator race in Brabant eergisteren’ was bijvoorbeeld weer zo’n opmerking, waar halen ze het vandaan? Goed, ik slungel soms wat want ik ben ook geen achttien meer, was het maar waar, maar ik blijf toch redelijk op koers bij het lopen, zeker in de binnenlanden van mijn eigen woonkamer.
Iedereen weet dat ik wel van zelfspot houdt, dat maakt het voor jezelf een stuk makkelijker om met je minpunten om te gaan, maar laat het wel zelfspot blijven want als anderen het gaan doen lijkt het meer op ironie, en daar hou ik een stuk minder van, hoewel als het leuk gedaan wordt…….
Kijk als je wat ouder word gaan de dingen anders worden, je hoort vaak wat slechter, je wordt een tikkie kippig, traplopen gaat wat minder, je zoekt wat vaker naar lust opwekkende middelen, en kijkt wat meer naar dingen die onbereikbaar voor je worden. Onbereikbaar? Ja, tenminste volgens mijn eega. Want als ik mijn nek zowat verrek om naar een leuk deerntje te kijken dan roept mijn trouwe levensgezel meteen dat ik dat toch niet meer aan kan. Waar haalt ze het lef vandaan, ik heb nog nooit de kans gekregen het te bewijzen, dus kan ze daar helemaal niet over meepraten, of toch?
Ik heb echter wel een troost, ik ken legio jongeren die minder aan de huwelijkse plicht doen dan wij, zo zie je maar dat het allemaal wel meevalt, en dat nog zonder Viagra ook! 
Ik maak me dan ook geen zorgen, ik kan nog wel even mee, al is het soms wat improviseren en duurt het allemaal wat langer, uiteindelijk luid het spreekwoord: ‘rustig aan dan breekt het lijntje niet’. Het is ook allemaal niet erg om dingen anders te doen dan toen je jong was, trouwens wat is jong? Er zijn ook zat dingen die ik nu veel sneller kan dan toen ik nog jong wild en onstuimig was. Ik kan nu veel sneller typen, sneller een situatie inschatten, sneller iemand doorgronden en vooral sneller iemand van repliek dienen als het nodig is. En als wijze les van een jonge opa, want dat ben ik, aan alle andere opa’s en oma’s: Geniet op je eigen tempo van de dingen, want de jongeren missen dat nog, die zijn al klaar met genieten voordat ze beseft hebben dat ze het fijn hadden!

Jan Koopmans


TERUG





Stichting Hoogvliet Digitaal
www.hoogvliet.org