Prins Claus…

Als columnist, maar ook als mens heb je soms de plicht je aan te passen aan de omstandigheden.
Nu Prins Claus afgelopen zondag van ons is heen gegaan rest ons niets meer dan daar bij stil te staan en op eerbiedwaardige wijze afscheid van hem te nemen, ook als je niet koningsgezind bent want een mens is een mens.
Zelf ben ik wel degelijk een aanhanger van een monarchie en zeker van onze Oranjes, want al die presidenten in republieken maken er toch maar een zooitje van.
Ik had een humor volle column gemaakt, hij was best goed gelukt, maar ja, net voordat ik alles klaar wilde maken voor de drukker kreeg ik het nieuws over het overlijden van de prins te horen. Dus gaat die column even in de ijskast. Toch was juist Claus niet vies van humor. Eens stond er een ontvangstcomité met uitgestreken smoelen op hem te wachten, Claus trok met zijn vingers een brede smile op zijn gezicht om dat strakke en formele om te toveren in een vette lach bij het publiek en de pers. En wie kent niet zijn ‘act’ met de stropdas waarmee hij pleitte voor een open boorden politiek en prompt zijn halssieraad afwierp? En dan de wijze waarop hij vanaf het katheder het publiek uitlegde waaraan hij bij zijn vrouw, de koningin, kon zien dat ze hoopte dat hij zijn gesprek zou beëindigen.  Nee Claus was echt geen sombere man die nooit van humor had gehoord, al staan vele andere ex vaderlanders van hem daar wel min of meer om bekend.
Zijn gekscherende opmerking bij een opening, van alweer een nieuw bankgebouw, dat hij in zijn vorige beroep was begonnen met het doorknippen van linten en dat dit zijn sterke punt is geeft genoeg over deze man aan. Ook het weigeren af te geven van de schaar na deze handeling, omdat hij die wilde bewaren voor thuis, want ‘Beatrix heeft niet zo’n goeie’ doet vermoeden dat Claus zeker geen starre en mistroostige man was.
Toch is het voor hem juist heel moeilijk geweest positief te blijven lijkt me, want als je lichaam niet meer doet wat je geest nog allemaal wil is het echt afzien.
Ik hoop van harte dat vriend en vijand, waarvan ik vermoed dat er van de eerste veel meer zijn, beseffen dat we een man zijn kwijtgeraakt die veel heeft gedaan voor ons volk en dat van andere landen. Zijn inspanningen voor de ontwikkelingslanden en het milieu waren ongekend groot. Daarnaast gaf hij met zijn wijze van benaderen en humor het koningshuis een beetje kleur. Laten we hopen dat Claus in onze harten nog een poosje mag blijven voortleven en dat we nooit vergeten dat hij niet alleen een prins was maar ook een mens, net als u en ik.