De Columnist

Jan Koopmans


Klik hier voor al Jan's oneliners
Jan's stukkie
Week 14
Klik hier voor eerdere columns

Koud water

Soms willen dingen gewoon niet gaan zoals je wenst. Het leven zit vol onverwachte dingen en gebeurtenissen, je kunt plannen wat je wilt, het gaat altijd anders. Maar afgelopen zondag spande zeker de kroon als het gaat om vreemde dingen die niet voorzien waren. Het begon al vroeg in de ochtend, we kwamen thuis van een gezellig ‘avondje’ visite bij vrienden, zo om een uur of zeven, de ochtendgloren waren al zichtbaar. De honden begroetten ons vrolijk, dat hebben ze van mij, en daarna begon ik de klokken allemaal een uur vooruit te zetten, dat moet want zomers schijnt dan het licht langer te schijnen. Het vaste ritueel, de honden aaien en dus handen wassen, ja want weet je veel wat die monsters allemaal weer hebben afgelebberd? We wonen in een modern huis dus hebben we cv, elektriciteit en ook nog warm water!  Toch bleef het water angstig koud toen ik mijn handen wilde wassen. Maar goed, het was al erg laat en vroeg tegelijk, dus ik steeg samen met mijn eega te bedde, want wij waren moede en zouden daarna wel zien wat de oorzaak was.
De volgende ochtend, voor ‘normale’ mensen de middag, bleek echter niet alleen het warme water te ontbreken maar ook de centrale verwarming liet het grandioos afweten. Mijn eega, altijd kordaat en bereid zich op te offeren kroop meteen de zolder op en constateerde dat het aan de combiketel moest liggen, ja kom er maar eens op! Na wat gemompel over foutmeldingen in het display en het ontbreken van de gebruiksaanwijzing toog ze dapper naar de buren om hun gebruiksaanwijzing even te lenen. Eureka! Ze had het gevonden, er was een storing!  Helaas was het een storing waarbij je echt een monteur moet laten komen. Geen probleem, we hadden een nummer en een telefoontoestel, dus wat kon er nog mis gaan? Nou beste lezers in Hoogvliet en omstreken, alles! De telefoon deed niets nada noppes! Geen van onze toestellen, en we hebben vier nummers, deed iets. Dan de GSM maar, die heb je toch uiteindelijk voor noodgevallen. Ik dacht even dat ik toch teveel had gedronken want ook die deed niets! Ogenblikkelijk onze jongste zoon gevraagd eens te kijken of het in de centrale kon zitten. En ja hoor, onze telefooncentrale moest even worden ‘gereset’ en toen deed hij het weer, alle lijnen waren weer bruikbaar. Gelukkig deed de centrale bij de storingsdienst der verwarmingen het wel want die verwees ons ongeveer achtmaal naar een ander nummer. Ondertussen begon ook spontaan de GSM weer te werken en nog spontaner bleek ineens dat de pc’s bij ons boven aan gingen zonder opdracht! Ik kreeg ineens het vermoeden dat de Amerikanen toch met die supermagnetron aan de slag waren gegaan want zoveel technisch falen kan nooit toeval zijn. Gelukkig maakte een heel aardige meneer in de loop van de middag onze cv ketel weer, het was een kleinigheidje dat al vanaf de oplevering in het apparaat heeft moeten zitten, dus geen problemen meer na vijf jaar. Dat verder deze zondag het internet het liet afweten, de deurcamera dienst weigerde, de pc’s om de haverklap vastliepen en ik maar geen inspiratie kreeg om deze column te schrijven zal dan toch wel toeval zijn geweest. Het is nu ik dit schrijf ondertussen maandagochtend drie uur, ik heb uit protest een lekkere neut ingeschonken want al doe ik het nooit, nu ben ik er echt aan toe! Ja en morgen is er weer een drukke dag op komst, dan gaat de trein weer rijden en moet ik mee om van alles te beleven en op te schrijven. Soms denk ik wel eens: ‘Waarom ben ik niet gewoon tuinman geworden, lekker een beetje harken en als het regent schuilen in het prieeltje.’ Maar de keerzijde van de medaille is ook mooi, lekker schrijven voor mensen die het nog willen lezen ook, wat is er mooier? Wel heb ik me nog eens extra gerealiseerd hoe hulpbehoevend we zijn zonder al die luxe van water, elektra, computers, verwarming en noem maar op, eigenlijk zijn we maar zielig, ja toch? Maar zoals u van mij kunt verwachten zet ik er weer een andere kant tegenaan: ‘Wat moeten we gelukkig zijn dat we het allemaal hebben, er zijn mensen zat die nog niet eens koud water hebben om hun handen te wassen.’

Jan Koopmans


TERUG





Stichting Hoogvliet Digitaal
www.hoogvliet.org