De Columnist

Jan Koopmans


Klik hier voor al Jan's oneliners
Jan's stukkie
Week 16
Klik hier voor eerdere columns

Blakeren

Als u me de laatste jaren een beetje hebt kunnen volgen dan weet u dat ik te kampen heb met een chronisch probleem; mijn welvaartspoiler, of anders gezegd, mijn ‘buikje’. Mijn eega is er wel aan gewent maar toch onderneemt ze zo nu en dan pogingen mij te weerhouden van al te onstuimige culinaire uitspattingen. Zelf is ze trouwens ook niet vies van iets lekkers hoor. Maar nu heeft ze na maanden van uitbroeden en informeren bij relaties op het gebied van uithongeren en creperen, me eindelijk weer zo gek gekregen mee te doen aan een dieet! Het is u vast wel bekend dat de meeste gezonde dingen niet te pruimen zijn en alles wat lekker is niet gezond is, maar dit dieet spant echt de kroon. Het begon vorige week maandag nog redelijk normaal, ik mocht een geroosterde boterham met een slablaadje als ontbijt. Nou ja wat heet normaal. Omdat we niet dagelijks met het laatste vernuft op het gebied van broodroosters omgaan werd die geroosterde boterham meer een soort houtskool maar dan anders. Het zwaar geblakerde deegproduct kreeg ik samen met het slablaadje binnen een half uur al naar binnen! De rest van het dieet bestaat voor een deel uit producten waarvan ik beslist niet onder de indruk ben, walgelijke tomaten en nog smeriger komkommers, je reinste veevoer! Ik mocht dan wel alternatieven, maar die waren er ook niet echt voorhanden, want een augurk op een beschuitje of honderd gram tartaar door je yoghurt is ook niet echt wat de gemiddelde chef kok zal aanprijzen. Een lichtpuntje in het dieet zijn de eieren, die komen een paar keer per week voorbij en maken het leven weer goed. Nu mag ik eigenlijk weer geen ei vanwege een andere kwaal maar ja je moet soms keuzes maken in het leven. Bovendien waren die eieren de laatste week zo’n beetje het enige wat ik aan echte voeding heb binnen gekregen. Ook weer niet helemaal waar want ik heb op donderdag nog iets van 100 gram tartaar mogen eten, wel zonder iets van smaak er aan maar ja, honger maakt rouwe bonen zoet he? En zo was ik dus vorige week vrijdag maar liefst vijf kilo afgevallen! Dat is voor iemand zoals ik toch wel een prestatie, al zeg ik het zelf, want u doet het vast niet. Maar er zit een leuke kant aan het dit dieet, je mag in het weekend ‘normaal’ eten. Dat weekend kwam dan ook net op tijd want ik begon wazig te kijken, mijn hoofd bonkte, ik viel in slaap terwijl ik niets deed en aan huwelijkse plichten dacht ik totaal niet meer. Dus werd het vrijdagnacht, direct na twaalf uur feest in huisje ‘de geblakerde boterham’. Een heerlijk kaasje, een toastje, een borrelnootje en zelfs een neutje mocht weer. Nou was dat neutje het minst erge om te moeten missen, maar toch smaakte hij beter dan ooit. Het weekend was dus toch wel weer een genot hoor, lekker een bakkie bami en wat kan een boterham met kaas en mosterd toch een culinair hoogstandje zijn! Maar ja, zo’n weekend gaat voorbij en dus zit ik deze week weer als een suf konijn een slablaadje te eten en staat mijn vrouw weer boterhammen te verassen in onze keuken, dat gaat weer wat worden. Nog een geluk voor u als lezer dat ik dit verhaal steeds op zondag schrijf want dan ben ik tenminste goed doorvoed en niet al te chagrijnig, zodat ik nog een beetje humor in mijn epistel kan stoppen. Maar gelukkig mag je dit dieet maar drie weken doen want anders is het ongezond zegt mijn eega,  die het hopelijk goed heeft bestudeerd. Ik zou dan volgens de statistieken vijftien kilo lichter zijn. Zou niet gek zijn want er mag natuurlijk best wel wat af. Toch was deze eerste week  ondanks de schraalheid nog wel te doen. Het was zo wie zo een vreemde week want terwijl er elders in de wereld een beeldenstorm gaande was zat ik hier een kiwi leeg te lepelen en ik normaal gesproken niks moet hebben van al die gezonde dingen, geef mij maar een salami!  Ik kijk alweer uit naar het weekend.

Jan Koopmans


TERUG





Stichting Hoogvliet Digitaal
www.hoogvliet.org