Oef…..

Het was met recht een zware week voor me, alles zat tegen en er waren momenten dat ik me afvroeg waar het eigenlijk allemaal goed voor is.
Maar net op het moment dat ik overwoog het klooster in te gaan werd ik geroepen door  twee ‘kloostervrouwtjes’ die me nodig hadden als scheidsrechter bij een soort zeskamp in de Meeuwenplaat. Nou heb je bij zeskampen en andere behendigheid spelletje twee soorten mensen, doeners en denkers, of zwoegers en kijkers, bij deze laatste categorie kon ik me goed vinden dus stond ik zaterdagochtend voor dag en douw op de stoep bij partycentrum Flamingo aan de Baarsweg. Gelukkig had onze Kees de koffie al klaar zodat ik op de stoeprand van het Zeeltplein verder kon gaan met wakker worden. Nu woon ik reeds lang in dit mooie dorp maar ik had toch nooit verwacht nog eens op een stoeprand te zitten in een sloopurgente wijk, met een plasticbekertje prut. Je wil niet weten hoe stom ’s morgens de boel er uit ziet. Het is nog lekker rustig, de enkeling die je op dit tijdstip op zaterdag ochtend voorbij ziet komen kijkt je aan alsof je een zwerver bent, zo voelde ik me trouwens ook wel een beetje, maar ja het was voor het goede doel he? Ik zag vrachtwagens komen die spullen neerkwakten op het Zeeltplein, een podium werd geplaatst, de kraampjes werden in orde gemaakt en zelfs Bomenridder Jeane van der Velde kwam me al vroeg gezelschap houden. Ook onze ‘burgermeester’ Kees van Pelt was al vroeg ter plekke maar vertrok na het horen van het werkelijke aanvangsuur weer om zich verder voor te bereiden op de krachtinspanningen die hij later op de dag nog moest verrichten. U vraagt zich nu vast af wat ene Jan Koopmans nou zo vroeg op het Zeelplein deed.
Welnu, ik zal het uitleggen. Zaterdag jongsleden (weet u meteen wat j.l. betekend), werden de KOBA spelen gehouden tussen de flats nabij het Zeeltplein. De constructieve ploegen, de doeners dus, zouden om tien uur aanwezig zijn, de denkers, kijkers dus, hoefden pas om half één aanwezig te zijn! Omdat ik de avond ervoor tijdens het maken van de afspraak even niet meer wist onder welke categorie ik viel zat ik dus geheel tegennatuurlijk veel te vroeg op de stoep na te denken over deze gruwelijke vergissing. Maar de tijd ging wonderbaarlijk snel en weldra werd het drukker en gezelliger op het plein, bankjes werden neergezet, door de doeners en voor je er erg in had zat heel de Hoogvlietse jetset bijeen te keuvelen over het wel en wee in dit verdomde durp. Snode plannen werden er gesmeed om de scheidsrechters te misleiden, de kwaliteit van de koffie werd beoordeeld, de scooteroverlast kwam nog een keer voorbij, de nieuwbouw kwam aan de orde en zo werden er meer kwesties op het Zeeltplein behandeld dan dat ze op de Middenbaan Noord in een week tijd kunnen doen. Maar ja aan alle leuke dingen komt een eind dus toen Joop van der Hor kwam, waar ken ik die man toch van, was het over met de lol en moest er gewerkt worden. De spelen gingen beginnen en ik moest samen met Hans Elemans, voormalig deelraadsvoorzitter en nu groot grondbezitter en zoals Joop zei, wijnboer, zorgen dat de deelnemers eerlijk bezig waren, maar dat leest u vast wel elders in deze krant.
Het was voor mij, ondanks dat ik in de groep denkers en kijkers viel toch nog een zware klus. Ik heb heel wat gelopen, gestaan, gehangen en vooral gezweet. Dit was duidelijk wat anders dan naar een monitor staren en toetsen indrukken. Toch was het wel leuk, ik kwam dan ook voldaan thuis tegen de avond en na een heel klein tukkie was ik weer helemaal het ventje, tenminste dat dacht ik toen. Later bleek echter dat ik toch wel geleden heb hoor, ik heb nog steeds last van een jetlag vanwege het vroege uur van opstaan en mijn pedicure heeft vast handen vol werk aan mijn voeten die door al dat geloop vol zitten met eeltbulten die met de slijptol moeten worden verwijderd.
Maar ja, het was voor het goede doel, daar heb je toch wel wat voor over? Wat klaag ik eigenlijk, door mijn afzien die dag heb ik weer een klein beetje meegeholpen het leven van anderen wat kleur te geven. En dat geeft zelfs een denker een goed gevoel.

Jan Koopmans