 Klik hier voor al Jan's oneliners | Week 2  |
| Klik hier voor eerdere columns |
Klik hier voor al Jan's oneliners | Week 2 |
| Klik hier voor eerdere columns |
KrantenjongeneurofooiIk zal nooit meer de ouwe worden! December heeft samen met januari mij totaal veranderd. Hoewel wij traditiegetrouw nooit veel poespas uithalen wat betreft het eten op kerst en het vreten met de jaarwisseling moest ik er dit jaar toch een keertje aan geloven. We hadden wat voedselpakketten gekregen, nee niet van de Unesco maar gewoon van een rijk medemens. En zo kwam het dat ik bijna mijn kop in het zand wilde steken na het eten van een struisvogelbiefstuk en mijn eega huppelde als een hinde door de kamer na het nuttigen van hertenvlees. Na het nuttigen van nog wat onduidelijke zeebewoners kregen we beide zin in een overlevingstocht in het Nauw van Calais. Gelukkig kwam er een stevig Mona toetje op de tafel zodat we uiteindelijk als plumpuddingen op de stoel ineenzakten voor een welverdiend tussendoor dutje.Met de jaarwisseling heb ik geen boterham of aardappel gezien, ik leefde op oliebollen, appelflappen en Franse kaasjes alsmede diverse worstsoorten en mijn eigen gemaakte eisalade. Die eisalade maak ik al jaren zelf, tot groot plezier van mijn omgeving want ik schijn dat heel goed te doen! Als ik ooit nog eens stop met schrijven dan ga ik bij Ad Jansen in het Kasteel van Rhoon werken om salades te maken. Terwijl buiten de gemiddelde feestganger voor een kompleet maandsalaris stond te verknallen zat ik te kijken naar the Night Of The Proms op de tv. Gedachteloos probeerde ik me te herinneren of ik ooit wel eens vuurwerk had gekocht in mijn leven. Het zal zo ongeveer op mijn 20-ste zijn geweest dat ik bij de plaatselijke speelgoedzaak (er waren nog geen videotheken) een pakketje vuurpijltjes kocht, knallers vond ik maar niks dus moest het wat anders doen. Die pijlen kosten zo ongeveer 50 cent per stuk en bij elkaar was ik dus niet zoveel kwijt. Maar ja als hts-er wilde ik natuurlijk iets bijzonders doen met die pijlen en dus ging ik aan de slag. Ik maakte een tientraps vuurpijl waarbij telkens een pijltje hoger ontstoken werd als het vorige was uitgebrand. Nimmer heb ik meer iets vernomen of terug gevonden van dit bouwsel, het vermoeden bestaat dat het op Mars is terecht gekomen. Een Europese ruimte sonde zou daar afgelopen week onderzoek naar doen maar zij waren minder succesvol, ze haalden het niet! Toch was verder deze jaarwisseling niet anders dan anders. Klinken met het glas in de hand, dronken droppies op straat, goede voornemens, emotionele beloftes en vooral lekker eten en drinken waren weer net als altijd de ingrediënten. Duizenden mensen drukten hun sigaret uit, en duizenden mensen zijn inmiddels weer begonnen tegen de tijd dat deze krant in uw bus ligt. Wat ook anders was dit jaar waren de bezorgers van de kranten, ik heb er niet een aan de deur gehad die met een kaartje in de hand mij probeerde een euro afhandig te maken. En dat is opmerkelijk want in mijn straat heb ik slechts één keer geen exemplaar via deze bezorger gekregen, dus ik had hem rijkelijk willen belonen. Nu zal ik het gereserveerde geld maar over maken aan een goed doel, een rusthuis voor niet rokende ambtenaren of zo, want nu ze niet meer mogen roken hebben ze helemaal niks meer te doen (de meeste, niet allemaal natuurlijk). Rest me nog u nog maar een keer een vet goed jaar toe te wensen en iedereen te bedanken die dat inmiddels aan mijn adres heeft gedaan. Oude kennissen, bestuurders, vrienden en zelfs een bosje artiesten stuurden me mails, kaarten en zelfs pakjes met inhoud om kenbaar te maken dat ze me het beste wensen. Ik heb het voordeel dat ik op dit stukje krant iedereen kan benaderen, dus niks geen postzegels en zelfgemaakte pergamano wenskaarten die ik in de brievenbus moet duwen. Dus beste lezer, allen een goed jaar toegewenst met veel positieve gedachten en handelingen die voor iedereen hopelijk op termijn het leven weer vrolijk zal gaan kleuren. Jan
Koopmans |
